De Botton presenteert zes filosofen als weg naar persoonlijk geluk, als troost voor allerlei problemen die het leven meebrengt. Troost voor impopulariteit vindt hij bij Socrates, voor geldgebrek bij Epicurus, voor frustraties bij Seneca, voor onmacht bij De Montaigne, voor liefdesverdriet bij Schopenhauer en voor moeilijkheden en lijden bij Nietzsche.

In de eerste drie deeltjes is die troost gebaseerd op een eenvoudige centrale en terugkerende stelling, zoals "je moet aan alles denken en alles verwachten" (bij Seneca). het gedeelte over onmacht is heterogener en geeft allerlei raadgevingen in de behandeling van diverse soorten onmacht (seksuele, culturele, intellectuele). In de laatste twee delen is de troostende gedachte de conclusie van een langere bespreking: Schopenhauer beweert dat iemand die we geschikt vinden als ouder van een kind, nooit erg geschikt is voor onszelf (en dat "de wil van de soort machtiger is dan die van het individu"), Nietzsche is van mening dat pijn een natuurlijke en noodzakelijke stap is op de weg om iets groots te bereiken.

De auteur gebruikt het thema van de troost om zijn filosofen uitvoerig voor te stellen, maar natuurlijk moet hij selecteren; zo vermeldt hij bij Seneca nergens de 'Logos', waarop de stoïcijnen zich richtten. Regelmatig geeft hij boeiende achtergronden en verklaringen: de veroordeling van Socrates wordt begrijpelijk vanuit de actuele politieke situatie en het rechtswezen van zijn tijd, en vanuit Schopenhauers opvatting over pijn worden zijn liefde voor de bergen en zijn afkeer van alcohol en christendom verklaard.

Deze uitgave is overvloedig geïllustreerd, van schilderijen (Socrates, Seneca) en voorwerpen die bij een verkeerd begrepen epicurisme horen (vleesschotels, publiciteit voor Bacardi) tot overbodige afbeeldingen (een glas nesquick, een afstandsbediening). Het boek sluit af met een index en met noten die de oorsprong van de citaten en de gebruikte vertalingen aangeven (en waar blijkt dat de vertaler voor sommige werken van Plato de slechtste vertaling overnam).

Het is niet te verwachten dat de lezer zich door alle standpunten van dit boek laat overtuigen, maar waarschijnlijk vindt hij er toch enkele troostwoorden die hem aanspreken en situaties die hem tot reflectie aanzetten. Tegelijkertijd is het een niet te moeilijke summiere kennismaking met enkele belangrijke filosofen. De persoonlijke, soms weinig relevante details, en de vele illustraties van gewone dingen zorgen voor een gemoedelijke toon. [Jef Ector] Verberg tekst

Hoe oud filosofen ook zijn, wanneer ze ook geleefd mogen hebben, hun betekenis kan blijvend zijn. Aan het thema van 'troost' voor het leven wordt dat hier duidelijk gemaakt. Zes bekende filosofen worden gepresenteerd als denkers die gedachten nagelaten hebben die in diverse wederwaardigheden van het leven zeer waardevol kunnen zijn: Socrates kan troosten in situaties van groeiende impopulariteit; Epicurus, als geldzorgen het nastreven van geluk in de weg staat; Seneca is leermeester in het omgaan met verlangens die de werkelijkheid als tegenstreefster ontmoeten; Montaigne wijst een uitweg uit ervaren onmacht door te leren hoe men blokkerende vooroordelen kan overwinnen. Ten slotte nog Schopenhauer en Nietzsche als raadgevers bij liefdesverdriet en zware moeilijkheden, die hun gewicht leggen op mensen die léven willen. 'Troost' is de verbinding tussen deze wijsgeren, die waarmaken wat filosofie wil en moet zijn: liefde tot wijsheid, ware levenswijsheid. De Britse schrijver (1969, bekend van o.a. 'Hoe Proust je leven kan veranderen') slaagt erin op deze originele wijze de levensbetekenis van filosofie op aansprekende manier aan te tonen. Een boek dat ook kan functioneren als een inleiding tot de filosofie. Met veel kleine fotootjes; oorspr. verschenen als krantenfeuilleton. Verberg tekst