Alain de Botton (1969) wordt door velen gezien als behorend tot een nieuwe generatie filosofen die in staat is om filosofie toegankelijk te maken voor een jong, krantenlezend publiek. Er zijn echter ook, die menen dat De Botton filosofie te veel verkleutert. Ook dit boek zal door sommigen als oppervlakkige bedlectuur worden beschouwd. De Botton gaat in tegen het heersende religievijandige atheïsme en pleit ervoor dat kernwaarden en morele ideeën uit religies (vooral het christendom) serieus worden genomen, met name als het gaat om het opbouwen en versterken van een seculiere gemeenschap, terwijl ieder beroep op het bovennatuurlijke wordt verworpen. Het lijkt erop dat De Botton secularisme sterker wil spiegelen aan religie, inclusief een sterke nadruk op de rol van moraliteit in onderwijs, kunst, architectuur en het oprichten van seculiere instituten. Hij is kritisch op liberalisme en kapitalisme, en deinst er niet voor terug ook (naamloze) collega-atheïsten aan te vallen op een gebrek aan morele visie. Goed leesbaar, verlucht met vele zwart-witfoto's (die bijna de helft van het boek beslaan). Met index. Verberg tekst