Lorenzo gaat naar Boekarest om de begrafenis van zijn moeder Lula bij te wonen. Hij had haar al jaren niet meer gezien. Vroeger had ze samen met Anselmi, haar minnaar en compagnon, een bedrijf in Italië dat cosmetica-artikelen produceerde. De grote doorbraak van de firma komt er nadat er een afslankmachine op de markt komt, een groot ei waar dient in plaats genomen te worden. Het bedrijf verhuist al vlug naar Boekarest, vanwaar de bizarre afslankeieren gedistribueerd worden over heel de wereld. In het begin komt de moeder van Lorenzo nog vaak naar Italië terug, maar dat begint al snel te verminderen en na verloop van tijd belt ze enkel nog eens tijdens de kerstperiode. Lorenzo blijft achter met zijn stiefvader. 'En zo werden papa en ik, die tot op dat moment niet wisten wat we met elkaar aanmoesten, handlangers in iets wat te maken had met minachting voor jou.'
Het verhaal wordt door Lorenzo verteld, in een ontroerende monoloog die is gericht aan zijn moeder. Tijdens zijn verblijf in Boekarest probeert hij te achterhalen hoe zij leefde in Roemenië en denkt hij terug aan de idyllische jeugdjaren toen zijn moeder er nog was voor hem. Hij krijgt te horen dat zijn moeder gestorven is aan een hartfalen; ze zoop zichzelf dood. Zelfs Anselmi spreekt met minachting over haar: 'Weet je wel hoe walgelijk dat is, zo'n wegterende vrouw?'
Dit alles speelt zich af in de beginjaren na de val van Ceausescu, zodat het verhaal ook een sociale en politieke dimensie krijgt. Meedogenloze en zelfgenoegzame ondernemers bouwen succesvolle firma's op de puinhopen van het vroegere communisme. De buitenlandse bedrijfsleiders wanen zich verheven boven de 'luie' Roemenen, rijden rond in protserige wagens en denken dat alle Roemeense meisjes vallen voor hun geld en charmes. Hier wordt verteld over een nieuwe vorm van kolonisatie: het misbruiken van de ellende van anderen.
Bajani heeft een sterk verhaal geschreven dat hij bijna achteloos, alsof het niet de minste moeite kost, op papier heeft gezet. Zijn stijl lijkt eenvoudig, maar is poëtisch, elegant en delicaat. De opzet is origineel: in plaats van zich te focussen op de Roemeense immigranten in Italië, richt Bajani zich op de exodus van de Italianen naar Roemenië, die op zoek zijn naar goedkope arbeidskrachten in een arm land dat op zoek is naar zichzelf. Wie houdt dan stand? is een melancholische mijmering over universele thema's als opgroeien, dromen, illusies, liefde, afscheid nemen en schuld en boete. Bajani weet maar al te goed hoe hij een verhaal moet vertellen. [Kris Velter] Verberg tekst

De Italiaanse journalist en schrijver werd in 1975 geboren. Zijn roman is een lange brief die Lorenzo aan zijn moeder Lula schrijft die in Roemenië overleden is. Tijdens haar leven heeft ze verkeerde dingen gedaan tegenover heel wat mensen, maar vooral tegenover haar zoon. Toch heeft ze ook gestreden voor haar kind, tegenover haar eigen familie, die haar en haar zoon nooit hebben aanvaard. Maar ze heeft ook gestreden voor haar werk. Toen haar business in Italië niet lukte, is ze uitgeweken naar Roemenië, de nieuwe Far West. Het land behoort weliswaar tot de Europese Gemeenschap, maar op economisch vlak men leeft er nog in de middeleeuwen. Het dictatoriaal regime van Ceausescu is hiervoor mede verantwoordelijk. Lorenzo vertelt ons zijn jeugd in flashback: veel aangename momenten zitten er niet in. Hij weet niet goed welke houding hij moet aannemen tegenover zijn moeder die hem als jong kind in de steek liet, op zoek naar het persoonlijke succes. De fascinerende reis naar het grijze Boekarest is voor Lorenzo tegelijkertijd een reis in de tijd en een ontdekking van zijn ware ik. Paperback; normale druk. Verberg tekst