Hommes moeder heeft geregeld dat zijn rare klasgenootje Pien een tijdje bij hen komt logeren, omdat haar moeder ziek is. Homme (bijna 10) vindt het maar niks: hij moet bij zijn broer op de kamer, zijn kampeervakantie gaat niet door en Pien hoeft geen boontjes te eten. Hommes vriend Kees, de fietsenmaker, raadt hem aan om onderzoek te doen naar Pien. Schrijfster Annejan Mieras debuteerde met ‘Portiek Zeezicht’ waarin het vooral om de (vele) personages en hun ontwikkeling draait en niet zozeer om een plot. Dat geldt ook voor dit tweede boek waarin Mieras heel mooi laat zien, zonder dat het sentimenteel wordt, hoe Hommes houding tegenover Pien in vier herfstweken verandert. In beide boeken speelt een depressieve ouder op de achtergrond een belangrijke rol. Ook al beleeft de lezer dit verhaal via ik-figuur Homme, de korte gedichten aan het eind van elk hoofdstuk zijn van Pien en tonen haar gevoelens. Geweldig hoe Mieras het gedicht ‘Het moment’ van Wislawa Szymborska onopvallend weet te vervlechten met Piens gedichten. De heerlijk herfstige omslagillustratie en alle grappige lijntekeningen van de ijzerdieren zijn van Linde Faas. Goed, prettig geschreven verhaal over jaloezie, de invloed van een zieke ouder en een voorzichtige vriendschap. Vanaf ca. 9 jaar. Verberg tekst

Het zal je maar gebeuren: een van de minst populaire meisjes van de klas (Pien) komt een aantal weken bij jou logeren omdat je moeder het in haar hoofd heeft gehaald om voor dat meisje te zorgen, terwijl haar moeder wordt opgenomen om tot rust te komen. Als ook nog duidelijk wordt dat Homme zijn kamer moet afgeven, Pien haast niets lust of durft en niet eens kan fietsen, kan het niet erger meer worden. Gelukkig is er fietsenmaker Kees waar Homme terecht kan met zijn frustraties. Het is dankzij Kees dat Homme beetje bij beetje anders naar Pien gaat kijken. Onder de ruwe bolster zit ook in dit geval een blanke pit. Deze evolutie is zonder melig te worden, absoluut hartverwarmend.

Knap hoe Mieras duidelijk maakt dat niet alle kinderen het thuis even goed hebben. De rugzak die ze dragen is niet te onderschatten, net zoals hun talent. In het geval van Pien is dat schrijven. Elk hoofdstuk eindigt met een kort gedichtje, door Pien geschreven. Op het einde van het verhaal wordt duidelijk dat deze gedichten gelinkt zijn aan een gedicht van Nobelprijswinnares Wislawa Szymborska. Dit is absoluut een originele wending en een extra pluim op de hoed van Mieras.

Dat Homme het niet makkelijk heeft met de komst van Pien is heel normaal. Ook dit wordt mooi gekaderd binnen het verhaal.

De eerder korte hoofdstukken geven de dagen weer dat Pien bij Homme logeert. Er staat ook steeds een kleine illustratie bij. Deze stellen de ijzerdieren voor die Homme knutselt. Aan de binnenkant van de kaft kan je ze ook nog een keer terugvinden. Licht en luchtig, maar vooral mooi passend bij het verhaal. Knap van Linde Faas.

De tekst is zeer toegankelijk voor jonge lezers. De taal is eenvoudig, misschien soms net een tikkeltje te Nederlands voor Vlaamse lezertjes. De verhaallijn is makkelijk te volgen en de achterliggende boodschap een absolute meerwaarde. Homme en Pien zijn zeer herkenbaar voorgesteld. Elke lezer zal wel een Homme of een Pien kennen of er misschien wel een zijn.

Ik ben absoluut fan. Een aanrader voor jong, maar zeker ook voor oud!  Knap voorleesverhaal, maar lezers vanaf een jaar of 9 kunnen zeker ook zelf aan de slag. Benieuwd naar meer van deze auteur.

Verberg tekst