De Finse auteur Antti Tuomainen werd door The Times 'de grappigste auteur van Europa' genoemd - lof dat op het voorplat van zijn misdaadroman De haasfactor prijkt. Dat schept verwachtingen. Grappig is het boek alleszins, maar eerder op de fijnzinnig ironische en absurde manier van de films van ­Jacques Tati. De filmrechten van Tuomainens boek zijn overigens al verkocht; Steve Carell zal de hoofdrol vertolken.

Henri Koskinen is een verzekeringswiskundige die denkt en droomt in getallen en grafieken. Hij houdt van orde en efficiëntie, de rest is tijdverspilling. Op korte tijd verliest Henri zijn job en zijn broer. Hij past niet in de holistische aanpak van zijn baas die wil dat de hele 'vloer' meedoet aan een seminar over transcendentale meditatie, en net wanneer hij zijn C4 heeft gekregen, verneemt hij dat zijn broer aan een hartaanval overleden is. De erfenis is bijzonder: het aftands avonturenpark BlijEnVrij waar de attracties de ­Varaankaravaan, de Retteketetschietkraam en de Monsterwipwap heten. Plots is de logisch geprogrammeerde en contactgestoorde wiskundige de eigenaar van een avonturenpark dat je geen pretpark mag noemen. De mascotte, die in het verhaal nog een dodelijke rol zal spelen, is een gigantische haas die dringend opgekalefaterd moet worden. Henri maakt ook kennis met de werknemers van BlijEnVrij. Vooral Laura, een kunstenares die de dagelijkse leiding van het park heeft, maakt een verwarrende indruk op hem.

Wat Henri ook geërfd heeft, is een berg schulden die zijn gokverslaafde broer bij de foute mensen maakte. Die maffiosi willen dringend hun investering met rente terug of er worden vingers en andere ledematen gebroken. Dus bedenkt Henri een economisch model om het park te redden en de financiën op orde te krijgen terwijl hij ook moet afrekenen met de meedogenloze geldschieters, een werknemer die absoluut de nieuwe directeur wil worden en Laura die zijn persoonlijke ruimte steeds duidelijker wil binnendringen, iets wat voordien alleen zijn kat Schopenhauer mocht.

De haasfactor zal je zelden doen bulderlachen maar is wel een ironische misdaadroman over een man die alle moeite heeft om de vreemde wereld waarin hij verzeild is en de liefde die hij op zijn pad vindt, te interpreteren. De spanning wordt traag opgebouwd maar in het tweede deel van het verhaal gaan de remmen los.

Vertaald door Annemarie Raas, Prometheus, 320 blz., 22,50 € (e-boek 13,99 €).

Verberg tekst

De Fin Henri Koskinen, een verzekeringswiskundige die zich bezig houdt met het doorrekenen en evalueren van risico’s, verliest zijn baan omdat hij te afstandelijk zou zijn in de omgang met zijn collega’s. Vervolgens erft hij van zijn overleden broer een avonturenpark met financiële problemen en personeel dat zich nogal vreemd gedraagt. Hij ontdekt dat forse leningen van criminele geldschieters de belangrijkste oorzaak zijn van de slechte financiële situatie, vooral omdat deze hun geld terug willen. Van de ene op de andere dag wordt Henri geconfronteerd met het onberekenbare en met nooit eerder ervaren gevoelens, waardoor hij beseft dat niet alles zich in een spreadsheet laat vangen. Toch is zijn natuurlijke hang naar logisch denken uiteindelijk zijn redding. Een vlot leesbare en redelijk spannende thriller vol duistere humor, eigenzinnige karakters en absurde situaties over liefde, dood en risicoanalyse. Het eerste deel van een geplande trilogie en het tiende boek van de Finse misdaadauteur, wiens werken in meer dan 25 verschillende talen zijn verschenen. Wordt verfilmd. Twee boeken van de auteur zijn bekroond met prijzen voor misdaadliteratuur en hij is een aantal keer genomineerd voor enkele belangrijke internationale prijzen in dit genre. Verberg tekst