Een kaalhoofdig jongetje van een jaar of tien is het enige kind in de stad Taxandria. Hij vindt een (verboden) boek waarin de geschiedenis van het stilzetten van de tijd (het Eeuwige Heden) in zijn stad wordt beschreven. Op zoek naar de achtergronden hiervan, wetenschappelijke hovaardij uitmondend in opwarming en vloedgolven, belandt hij aan de kust, dreigt te verdrinken, maar wordt door vissers uit een ander land gered, waardoor er voor hem nieuwe hoop daagt. Het thema werd door Raoul Servais in 1994 gebruikt in de animatiefilm 'Taxandria', waar echte acteurs in een door Schuiten getekend decor van fin de siècle-gebouwen rondliepen. In dit album is teruggegrepen op een van de vroegste scenario's van de film - nadien ingrijpend gewijzigd - en op gemodificeerde oorspronkelijke tekeningen, meest ongebruikt. Het eindresultaat is wat we van Schuiten-Peeters in de serie 'De duistere steden' verwachten, een grafisch fraai album, met een nostalgisch, multi-interpretabel verhaal.