Heb je wel eens een slang met twee koppen gezien of een draak met een klein mondje? Wist je dat een aap verdrietig is bij volle maan en een walvis zeelui voor de gek houdt? Dit verzorgde prentenboek van groot formaat (32 cm) bevat een mix van elf fabeldieren en gewone dieren uit het bestiarium van de middeleeuwse encyclopedie van Brunetto Latini (Li Livres dou Tresor, 1260-1266). Fabeldieren waren voor de mensen uit die tijd even echt als bijv. apen en wolven en werden naast elkaar afgebeeld en besproken, met gefantaseerde details uit oudere bronnen. Wetenschap en verbeelding gaan hierbij hand in hand. De prachtige, gekleurde prenten van Dautremer zijn met oog voor detail uitgevoerd en spreken tot de verbeelding. Ook de aangepaste tekst is fantasievol; de dieren hebben haast menselijke eigenschappen (afleiding, bedrog, slimheid) en leuke anekdotes verlevendigen de tekst. De taal doet wat ouderwets aan, passend bij een oud manuscript. Woord en beeld zijn gedrukt op gelig papier. Achterin is informatie opgenomen over het originele werk, de auteur en illustratrice. Vanaf ca. 8 t/m 11 jaar. Verberg tekst

Toen Brunetto Latini in de dertiende eeuw in ballingschap moest aan het Franse hof, besloot hij om wat hij leerde in Latijnse naslagwerken om te zetten in volkstaal. Het volledige werk van Li livres dou tresor bevat meerdere delen, maar Over mieren die goud verzamelen en andere bizarre dieren behandelt alleen het deel van Li livres dou tresor over de dieren van die tijd. In de dertiende eeuw werden fabeldieren en echte dieren als gelijkwaardig beschouwd wat ervoor zorgt dat je je als lezer van dit boek vaak de bedenking maakt: is dit nu echt? De tot de verbeelding sprekende tekeningen van Rébecca Dautremer doen hier natuurlijk nog een schepje bovenop.

De cover van het boek werkt triggerend: je ziet een reusachtige walvis die zich grotendeels onderwater bevindt. En is dat nu een eiland met zand en planten die het bovenwaterse stuk van de walvis afbeeldt? Wanneer je even later het boek doorleest, merk je dat deze illustratie geen fantasietje was van de weergaloze illustratrice Rébecca Dautremer. In de dertiende eeuw meende men – en zo rapporteerde Latini dus ook – dat walvissen een poos in de zee bleven liggen om zeelui te misleiden. Dat is slechts één voorbeeld van de 'weetjes' die Latini beschrijft in zijn meesterwerk. Niet alle info die in dit boek wordt meegegeven is even tot de verbeelding sprekend. De illustraties die de tekst begeleiden zijn dan ook niet altijd even verrijkend (maar desondanks wel prachtig en gedetailleerd). Dit zorgt ervoor dat je als lezer het boek niet van bladzijde naar bladzijde wordt gezogen, maar soms wat op je honger blijft zitten.

Het meest unieke aan dit boek is dat het zich bevindt op een dunne grens tussen fictie en non-fictie. Het boek werd destijds geschreven als encyclopedische verzameling, om mensen te voorzien van feiten en zo hun kennis uit te breiden. Achthonderd jaar later heeft het boek andere doeleinden: de lezer inkijk geven in hoe men vroeger dacht over de dierenwereld, maar bovenal de lezer laten genieten en zijn fantasie de vrije loop laten gaan. Naast het feit dat het boek dienst kan doen als prentenboek waar kinderen keer op keer in kunnen bladeren, is het ook een geschikt boek om kinderen op een laagdrempelige manier kennis te laten maken met een stukje literatuurgeschiedenis en hen aan het denken te zetten over het verschil tussen feit en fictie. 

Verberg tekst