De 16-jarige Jesper pleegt zelfmoord en laat iedereen in verbijstering achter. Zijn vier vrienden Femke, Bruno, Lisa en Max en ook zijn broer Stan vertellen hoe ze zich voelen en alles beleven in een tijdsbestek van vier maanden. De hoofdstukken dragen dan ook hun namen en vertellen hoe ze die periode op hun eigen manier ervaren, waarbij ook hun persoonlijke achtergrond meespeelt. Zo vindt Femke veel steun in haar geloof terwijl Bruno daar helemaal niets mee heeft. Alle emoties komen aan bod: ongeloof, verdriet, schuldgevoelens, woede en berusting. Op ieders leven heeft de gebeurtenis een grote impact. Bruno vertelt zijn verhaal in de vorm van een blog. De titel verwijst naar dat stukje van Jesper waar hij niemand toeliet. Waar zijn diepste gevoelens en ondraaglijke onzekerheid verstopt zaten, die hem het gevoel gaven een complete mislukkeling te zijn. Het verhaal eindigt met de door Jesper zelf gewiste afscheidsmail. In het nawoord wordt verwezen naar informatienummers en websites die hulp kunnen bieden aan jongeren met zelfmoordgedachten en depressieve klachten. Vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst

Een aantal vrienden heeft een hechte band. Ze hebben een blog, gamen en voetballen samen, eten een patatje met hun vriendinnen. Opeens krijgen ze online een berichtje van Jesper: Sorry! Niemand begrijpt het. Sommigen onder hen sturen een bericht terug: wat bedoel je precies? Tot Femke politie en een ambulance voor Jespers huis ziet staan. Jesper heeft zich opgehangen. Dit kan gewoon niet. Waarom? Waarom heeft Jesper hen niet om hulp gevraagd als er iets tegenzat? De vrienden zijn boos, ontgoocheld, vinden het laf. Ze voelen zich mee schuldig aan zijn dood en willen hem nieuw leven inblazen want ze willen hem terug. Elk van hen vraagt zich af: wat is dood? Het grote niets, hoe erg moet het zijn om in de koude grond gelegd te worden en alleen gelaten te worden. De vrienden hebben veel steun aan elkaar en praten erover. Moeten ze nu Jespers naam uit hun mobieltje schrappen? Wat met zijn Facebookpagina? Hoe goed kende iedereen Jesper? Sommigen kunnen er beter over praten dan anderen. Toch hopen de vragen zich op en is er nood aan een neutraal iemand, zoals pratenonline.nl. Dat heeft voor Max geholpen. Bruno en Lisa waren een koppel. Bruno verdronk zijn verdriet en dit heeft hem en Lisa uit mekaar gedreven. Femke vond troost in haar geloof en Stan en zijn ouders zijn nog steeds in therapie.
Een boek over zelfdoding. Hoe kan je een boek volschrijven over zelfdoding, was mijn eerste reactie. De schrijfster beschrijft de gevoelens van elke vriend en vriendin en hun onderlinge verhoudingen. Het motief of verdere uitleg over Jesper komt in het hele verhaal niet aan bod. Het gaat over de impact op Jespers vriendenkring, met alle vermoedens, vragen en schuldgevoelens, hoe miniem soms ook. Het verdriet van de ouders, de houding van de school. Vooral de samenhorigheid heeft me getroffen. Een boek waar ik dikwijls zal aan terug denken, sereen, zonder te moraliseren. Toch blijf je heel het boek door met de waarom-vraag zitten. Pas op de laatste bladzijde komt het antwoord.
Verberg tekst