Meneer Stein maakt marionetten. Hij is erg goed in zijn vak, want wanneer hij een popje maakt dat verliefd is, schiet het meteen in vuur en vlam, en het brandt op van zodra het hart beroerd wordt. Dan maakt hij een hond die blaft en bijt als een echte. Meneer Stein moet hem in stukken breken om opnieuw rust te krijgen. Hij maakt een vogel en die vliegt zo goed dat hij nooit meer terugkeert. Meneer Stein heeft dus geen deugd van zijn creaties. Ze gaan een eigen leven leiden en beantwoorden niet meer aan de verwachtingen.

Meneer Stein zou beter moeten weten na al deze ervaringen, maar hij vat het idee op om het evenbeeld van zichzelf te scheppen. Een meneer Stein van hout, zou als een broer voor hem zijn. Als een vadertje Geppetto, maar met de ambities van dokter Frankenstein gaat hij aan het werk. Maar nog voor zijn marionet af is, valt hij in slaap. 's Nachts komt de pop tot leven nog voor meneer Stein hem naar wens heeft afgewerkt. Hij is ontevreden en verwerpt zijn creatie. Die besluit ten slotte eenzaam en bedroefd op weg te gaan, gekleed in enkel wat lorren en een sjaal. Hij noemt zichzelf Sentimento. Op zoek naar vriendschap jaagt Sentimento de mensen vooral angst aan en hij vlucht verder. Eenzaam dwalend, ontmoet hij een meisje, Selma, dat vriendschap sluit en hem laat delen in haar geheimen. Hoopvol gestemd zoekt hij verder naar warmte en vriendschap, maar moet opnieuw voor de door angst verblinde mensen op de vlucht. Hij rent zo hard voor zijn leven dat hij stukje bij beetje uit elkaar valt. Zijn sjaal waait weg en Selma vangt hem op. Ze zal het voortaan nooit meer koud hebben.

Het was een idee van illustrator Rébecca Dautremer om de gothic novel van Mary Wollstonecraft Shelley, Het monster van Frankenstein, te bewerken. Carl Norac heeft er met meneer Stein als marionettenmaker een streepje Pinokkio ingebracht, en het meisje Selma zorgt voor een lichter verteerbaar slot, maar voor het overige vergaat het Sentimento nogal als Frankensteins creatie.

Rébecca Dautremer speelt subtiel met de notie van Sentimento als 'monster' en vat zijn wezenlijke eenzaamheid totaal in die hulpeloze, gefragmenteerde figuur. Ze schildert hem reusachtig uit, hij vult buitenproportioneel de bladzijden en is doorgaans slechts gedeeltelijk zichtbaar. Soms is hij overweldigend, soms is hij slechts een schim, maar hij is vooral meelijwekkend met zijn afwijkende, niet volgens de normen van de gemeenschap gepolijste uiterlijk. Je ziet Sentimento opvallend vaak op de rug, hij wendt zich van je af, wil onzichtbaar zijn, terwijl hij tegelijk hopeloos verlangt aanvaard te worden zoals hij is.

De prenten hebben een groots en theatraal effect. Dautremer werkt met grote vlakken, grote ruimten waarin het gebeuren zich in de verte afspeelt. Ze wisselt snel van perspectief, laat op een overzichtsbeeld telkens een close-up volgen. Troosteloze, grauwe sneeuwlandschappen laten zo een enkel innig tafereeltje zien en een warm en huiselijk beeld krijgt een direct vervolg in een dodelijke vlucht door de ijzige nacht. Beweeglijke prenten waarin de opvallende tinten van rood en helder blauw afsteken tegen het vale wit en grijs van een noordelijke, ongastvrije setting. Dautremer schildert gedetailleerd en precieus met een sprookjesachtige, melancholische toets.

Spijtig dat de tekstschrijver zoveel heeft laten liggen. De stijl is vlak en bloedeloos, en nergens zit er enige nuance in de karakters of hun handelingen. Een ambivalente relatie bij uitstek als die tussen meneer Stein en zijn 'mislukte' evenbeeld bezit geen enkele diepte. Waar Rébecca Dautremer de essentie van Sentimento's verlatenheid oproept in zorgvuldig afgewogen composities, dramatische scènes creëert met een mooi uitgebalanceerd sentiment, brengt Carl Norac een uitgespeld verhaal waarin niets meer te ontdekken noch in te voelen valt. [Jen de Groeve] Verberg tekst

Het schrijnende verhaal van een marionet die het goed bedoelt, maar zijn bedoelingen niet kan overbrengen. Zijn maker is teleurgesteld in zijn schepping en negeert hem. Sentimento vlucht, ontmoet het kind Selma (de enige die niet bang voor hem is), maar gaat, in een volgende poging om sociale contacten aan te gaan, letterlijk kapot. Carl Norac, bekend van de lieve en zoete boekjes over hamstertje Lola, slaat hier een heel andere, fascinerende weg in. Het verhaal beklijft! De illustraties van Dautremer bijten zich vast in oog en hart. De paginagrote tekeningen in blauwe en roodoranje tinten, waarbij de personages je met scherp getekende blikken recht in de ogen kijken, vullen het verhaal perfect aan. Veel tekst in de tekeningen in een schrijfletter. Mensen die bereid zijn na te denken, ontdekken in dit groot formaat prentenboek een hele wereld: we willen controle over alles. Maar als de dingen eens anders verlopen dan gepland, zijn we dan nog steeds bereid de gevolgen daarvan te dragen? Horen kinderen die 'anders' zijn in het 'gewoon' onderwijs? Hoe tolerant zijn we? Hoe groot is jouw angst voor het onbekende? Vanaf ca. 6 jaar; het thema is te hard voor erg jonge kinderen. Verberg tekst

Meneer Stein is marionettenmaker, meer nog, hij beschikt over toverkracht die de marionetten laat bewegen. Na een paar mislukte pogingen besluit hij een marionet te maken die op hem lijkt, die als het ware zijn broer zal zijn. Hij werkt heel lang en heel laat maar hij valt in slaap voordat de marionet afgewerkt is. 's Morgens merkt hij tot zijn ontsteltenis dat de pop te vroeg tot leven is gekomen. Hij vindt de pop een monster. Alle pogingen van de marionet om zijn vriendschap te winnen mislukken. Hij weigert de pop zelfs een naam te geven. Bedroefd verlaat de pop het huis van meneer Stein. De stad, de straten, de mensen... alles is hem vreemd. Zijn onhandige pogingen om contact te leggen worden altijd verkeerd uitgelegd. Hij denkt dat een naam zou kunnen helpen en besluit het eerste woord dat hij hoort als naam te nemen. Op dat ogenblik wordt er reclame gemaakt voor het circus Sentimento en dat wordt dus zijn naam. Sentimento past heel goed bij de gevoelige aard van de pop. Slechts een keer wordt hij aanvaard zoals hij is, namelijk bij het meisje Selma. Als hij er na deze eerste positieve ervaring wat voorbarig van uitgaat dat alle kinderen wel zo aardig zullen zijn als Selma, loopt het heel slecht af met Sentimento. Dit sterke, gevoelige verhaal wordt versterkt door de grote prachtige prenten. Op de prenten is het verhaal in handschrift gedrukt.Het boek is groot van formaat (35 op 24,5 cm), wat het geschikt maakt voor klassikaal gebruik. Het verhaal nodigt uit om te filosoferen over: anders zijn, programmeren van mensen, discriminatie. De op het eerste gezicht statische prenten tonen zoveel details dat ze een gesprek mee op gang helpen. Een voorbeeld: terwijl Sentimento de stad ontvlucht, loopt hij voorbij een bord met: 'Bienvenu/ Wilcömmen'. Het boek kan ook een aanleiding vormen om zelf poppen te maken. Een prachtig boek met heel wat verwerkingsmogelijkheden.
Verberg tekst