Net zoals ze dat deden in hun eerdere, gezamenlijk geschreven boeken speelt in De duim van Alva van Kisling & Verhuyck de geschiedenis weer een grote rol, zonder dat je kunt spreken van een historische roman. In Het leugenverhaal (2007) draaide het om de oude tekst Van den vos Reynaerde en in Kwelgeest (2008) ging het over de vertellingen van Tijl Uilenspiegel. Verleden en heden raken met elkaar in een stimulerend conflict en wel zodanig dat de genreallocatie nog niet zo eenvoudig is. Op het voorplat van het nieuwe boek staat 'roman', maar op de achterflap wordt gesproken over 'een gelaagde literaire thriller vol suspence.' Beide aanduidingen kloppen en de term 'literair' is geen loze marketingtoevoeging, maar slaat de spijker op de kop: de boeken van Corine Kisling en Paul Verhuyck ? die ieder afzonderlijk vijf titels schreven ? zijn knappe hoogstandjes van taal, stijl, toon, en vooral sfeer en plot.

Zo rond Pinksteren vindt er zes weken lang in een Antwerpse wijk de Sinksenfoor plaats, een kermis met luidruchtige moderne attracties, maar ook een ouderwets Grand Guignol-theater, waar het nepbloed rijkelijk vloeit, een kabinet met eeuwenoude rariteiten, en een spiegelpaleis. De wijk ligt in Antwerpen Zuid, precies op de plaats waar vroeger de IJzeren Hertog Alva, met zijn bloedraad en tiende penning, woede en haat zaaide vanuit een enorme dwangburcht. De attracties produceren niet alleen veel lawaai, waar de omwonenden steeds meer last van ondervinden, maar trekken ook allerlei vormen van agressie aan ? er is onder andere een man actief die met een fietsketting vrouwen aftuigt ? zodat er een vrouwelijke burgerwacht wordt ingesteld en welgestelde huiseigenaren zich verenigen om, zo nodig met eigen vormen van tegengeweld, de overheid te dwingen de kermis te sluiten. De Nederlandse journalist Cornelius Reyziger, opgegroeid in Den Briel en door de huizenbezitters gevraagd mee te werken aan hun plannen, en zijn labiele vrouw Hetta, die modieus gevoelig is voor negatieve energie die via aardstraling en wateraders vanuit de grond opstijgt, wonen er vlakbij en raken betrokken bij een onafwendbare escalatie van elkaar opzwepende gebeurtenissen, angst en haat: 'zo'n haat dat de dood niet genoeg is.' Het kwaad neemt steeds meer bezit van de wijk en de mensen, en velen geloven dat het via de onderaardse ruïnes van Alva's kasteel alles en iedereen beheerst: 'we leven op een opslag van haat, van historische haat.'

Een jeugdboek van H. Bertrand uit 1917 De schatten van Alva, een vrouw met drie borsten, een potje mussenvet (hoewel: mussenvet?), een godsdienstwaanzinnige met apocalyptische teksten, liters nepbloed (hoewel: nepbloed?), een eroderend huwelijk, een aan diggelen geslagen kapsalon, de onthoofding van Egmont en Hoorne, een geheim standbeeld van de Spaanse heerser, de helende werking van ozaliet en benzoliet, een jeugdtrauma uit Den Briel, de dodelijke gondels van de Mighty Maiden, de stalen duim van wie ook wel 'de tweede Nero' werd genoemd ? dat alles en nog veel meer krijgt een uitgekiende plaats in een sfeervol, spannend en knap opgebouwd verhaal dat fantasie en werkelijkheid, heden en verleden, en ernst en humor zeer creatief weet te combineren. Tussen de vele speelse en geestige bedrijven door, maken de auteurs met veel overtuiging duidelijk dat woorden weliswaar belangrijk kunnen zijn, maar dat het in deze extreme visuele cultuur vooral beelden zijn die de macht uitoefenen: 'machtiger dan argumenten, machtiger dan ideologieën.' Het zijn immers steeds vaker beelden die als excuus worden gebruikt voor haat.

De duim van Alva laat een versplinterende werkelijkheid zien, vol spiegelingen als in een glazen doolhof, en eindigt, dat kan natuurlijk niet anders, in een carrousel van bloed. Net als de andere boeken van Kisling & Verhuyck is dit opnieuw een ongewoon goed geschreven verhaal, en niet alleen binnen het thrillergenre volstrekt origineel. [Peter van den Hoven] Verberg tekst

De Sinksenfoorkermis, die in Antwerpen traditiegetrouw zes weken rond Pinksteren wordt gehouden, zorgt voor veel plezier maar ook overlast. Elk jaar zijn er meer klachten over criminaliteit, geweld en geluidsoverlast. Komt dat door de veranderende tijdgeest of speelt ook het verleden een rol? De Nederlandse journalist Cornelius Reyziger denkt dat laatste niet, maar zijn vrouw Hetta gelooft wat buurtbewoonster Sylvie Verron zegt, n.l. dat hun wijk Het Zuid is gebouwd op de plek waar ca. 1572 de grote burcht stond van de gehate Spaanse landvoogd Alva, die slechte invloeden naar deze tijd stuurt. Als er in een week twee moorden worden gepleegd, loopt de spanning op. Zowel man als vrouw van dit Vlaamse schrijversechtpaar publiceerde ieder vijf romans, dit is de derde die ze samen schreven. Het verhaal begint als een heel boeiende roman die gaandeweg spannend wordt, een levendig, aardig beeld van het Antwerpse leven geeft, de Alvazaak er uitstekend in verwerkt en verrassend eindigt. Met meerwaarde voor wie Antwerpen kent en geïnteresseerd is in de geschiedenis van deze stad. Paperback met vrij kleine druk. Verberg tekst