Tien ondeugende, lekker vieze, supergrappige verhalen over de grootste ettertjes van de wereld. Pieter de Peuteraar maakt een kleverige reuzenbal van zijn snotjes, Winderige Winnie laat de hele dag stinkende scheten en blijkt geweldig goed tuba te kunnen spelen met haar achterste, Luuk de Luizenjongen verzamelt een luizenleger en wordt een heuse superschurk en Groezelige Gertude heeft een ongelooflijk smerige kamer vol stinksokken, harige pizza's en pleisters met etter. Het taalgebruik is eenvoudig en toegankelijk. Het lettertype is duidelijk. Sommige woorden zijn extra groot, vetgedrukt of de letters springen op en neer. Vrijwel iedere pagina is geïllustreerd. De cartooneske kleurenillustraties zijn erg grappig en lekker dik aangezet. We zien deftige volwassenen, veel viezigheid en bizarre situaties. Een fantastisch leuk, heerlijk stout boek waar ieder kind van zal smullen. Ook een aanrader voor graphic novel liefhebbers. De Engelse schrijver David Walliams wordt vaak 'de nieuwe Dahl' genoemd, dit boek bewijst nogmaals waarom. Voorlezen vanaf ca. 6 jaar, zelf lezen vanaf ca. 8 jaar. Verberg tekst

David Walliams heeft zich nog een keer laten gaan. Deze keer heeft hij het in tien korte verhalen over de grootste ettertjes van de wereld. De tien kinderen waar hij het over heeft blijken stuk voor stuk een uitvergroot typisch 'kinderonhebbelijkheidje' te bezitten. Zo is Bertha een echte “blèrtrien”, Dorien kan geen twee tellen stil zitten en Winnie laat winden bij de vleet. Van de andere zeven kan je ook een hilarisch verhaal verwachten. Veel lezers zullen zich hier en daar wel eens herkennen, maar wat de kinderen in dit boek meemaken en uithalen kan alleen maar uit de fantasie van Walliams komen. De illustraties van Tony Ross tillen de humor nog een niveautje hoger.

Walliams kan in zijn typische stijl dingen en situaties beschrijven zodat het lijkt of je er zelf bij bent. Met synoniemen, vergelijkingen en bijvoeglijke naamwoorden worden veel begrippen nog duidelijker en verder uitvergroot. Zo begint Dartele Dorien eerst lichtjes met haar voet te bewegen, dan gaat het over in wiegelen, waggelen, schommelen en schudden, ... Zijn zin voor overdrijving kent geen grenzen. De hoofdstukken lezen als een trein en zijn tegelijk ideaal om voor te lezen. Dat dit boek zal aanslaan bij kinderen vanaf een jaar of zes (voorlezen) of negen (zelf lezen) is niet moeilijk om te voorspellen. De combinatie van meer illustraties en minder tekst speelt hier nog eens extra op in. In de tekst wordt ook gespeeld met lettertypes. Af en toe moet je het boek in een andere richting houden om verder te lezen. Dit soort dingen wordt vaak als aantrekkelijk beschouwd door jonge lezers. Elk ettertje krijgt aan het begin van zijn of haar verhaal een portretpagina waarop een grote illustratie staat met enkele bijhorende weetjes over het personage in kwestie. Raj, de krantenverkoper uit alle Walliamsboeken, doet er alles aan om de verkoop van dit boek te boycotten. Hij vindt het immers onaanvaardbaar dat hij geen rol toebedeeld kreeg. De auteur laat zich niet intimideren en belooft de lezers alvast een vervolg.

Verberg tekst