In Eens kind, altijd kind doet Diane Broeckhoven het relaas van het leven van Roza, een kind dat, zonder dat het begrip wordt genoemd, toch overduidelijk autistische trekken vertoont. Roza's moeder ,Flora, die als kind twee keer moest worden geopereerd en daarna van de dokter heeft moeten horen dat "haar vrouwelijkheid verkleefd was", raakt toch zwanger wanneer zij op de dag dat haar moeder sterft, troost heeft gezocht in de armen van Mon. Die Mon blijft de hele roman door zowat op de achtergrond als de noeste en brave werker die voor een mooi pensioen moet zorgen. Heel langzaam slechts dringt het tot Flora door dat Roza, die als peuter wanstaltig dik was ("welstand werd uitgedrukt in kilo's mensenvlees") een beetje achter is, zoals het toentertijd -- we spreken hier van de late jaren '50 -- voorzichtig werd geformuleerd. Roza bijt zich vast in een aantal obsessionele bezigheden. Op school maakt Roza confetti, die zij als bloemblaadjes in een processie wil uitgooien. Als een altijd bezorgde moeder heeft Flora geld opzij gelegd voor als zij er niet meer is en Roza het alleen zal moeten klaren. Als Flora kanker krijgt en sterft, wil Roza de Mariagrot die haar vader nog voor haar heeft gebouwd, afbreken. Daar vindt zij de briefjes van tienduizend die haar moeder heeft verstopt, maar rekening houdend met de uitspraak van haar vader over de nakende invoering van de euro, maakt zij er confetti van: "Ze hield een waaier doorzeefde briefjes van tienduizend omhoog en zag vaag door de gaatjes van het kantwerk hoe haar vader zich staande hield tegen de deurpost". De roman is een onbevangen relaas van een leven dat al van bij de aanvang zwaar gehypothekeerd was. [Jooris Van Hulle] Verberg tekst

De Vlaamse schrijfster werd bekend met haar jeugdboeken en met de roman 'De buitenkant van meneer Jules'. Ook haar derde roman voor volwassenen is een indringend verhaal waarin gemis centraal staat. Flora, een ziekelijke jongedame die volgens de artsen onvruchtbaar zou zijn, laat zich na de dood van haar moeder troosten door Mon, de klusjesman die hun veranda bouwde. Roza, de dochter die uit dit moment van troost wordt geboren, is log van lichaam en traag van geest. Flora doet er alles aan om haar te beschermen tegen de grote buitenwereld. En Mon werkt zich te pletter om haar toekomst veilig te stellen. Roza groeit op tot een eigenzinnige jongedame die troost vindt in bevreemdende rituelen. Als haar kans op liefde haar wordt ontnomen en ook haar moeder sterft, blijkt ook het geld dat haar toekomst moet garanderen minder veilig dan gedacht. Opnieuw een gevoelige, ontroerende roman, met veel mededogen geschreven in een sobere, journalistieke stijl, met rake dialogen en een sterke karaktertekening. Paperback; normale druk. Verberg tekst