Veertien staties telt de kruisweg. Die van de wederopstanding, de 15e statie in het lijdensverhaal van Christus, is er later bijgekomen. Diane Broeckhoven heeft haar roman Kruisweg in 15 hoofdstukken opgebouwd, die omkaderd worden door een proloog en een epiloog. Hoofdfiguur Judith ? pas aan het slot van de roman vernemen we haar naam ? blikt terug op de donkere periode van haar kindertijd en jeugd. Gaandeweg wordt duidelijk dat zij door haar vader misbruikt werd. Dat verklaart meteen waarom zij als 16-jarig meisje naar een pensionaat wilde, waarom zij meer aan haar blinde oma Spoor had dan aan haar thuis, waar ze zeker geen gehoor kreeg. Broeckhoven vermijdt de valkuilen van het sentiment in dit incestverhaal. Die lagen nochtans duidelijk op de loer: Judith werd zwanger, bracht haar zoontje ter wereld zonder ook maar enige bijstand en legde het dan te vondeling op het perron van het stationnetje waar ze zo vaak in de nabijheid had verbleven, in het huis van haar oma. De gedachte aan haar kind, op het moment dat ze haar verhaal neerschrijft een jongeman van 33 (de verwijzing naar de Christusfiguur speelt hier nadrukkelijk mee), laat haar nooit meer los. Met de 15e statie buigt Broeckhoven haar verhaal om naar een verrassend positief eindpunt: de ooit zo gehate vader is nu dement geworden, zijn tweede vrouw heeft hem in de steek gelaten en alleen Judith is er nog om hem bij te staan. In de proloog en de epiloog wordt, vanuit de invalshoek van de stationschef die het kind had gevonden, de cirkel rondgemaakt: de man gaat met pensioen ("Het is volbracht"), Judith zelf heeft weer zin kunnen geven aan haar leven.
Diane Broeckhoven heeft, net als in haar vorige romans (De buitenkant van mijnheer Jules (De Leeswolf 2005, p. 711) en Mise en bouteille (The House of Books, 2007), een indringend portret uitgetekend van een slachtoffer in onze samenleving. Hoe Judith, zeker na de dood van haar moeder, nergens terecht kan met haar geheim, hoe zij in de schilderkunst een uitweg heeft gevonden, hoe zij ten slotte tot een zekere vorm van vergeving komt: het wordt ingehouden en daardoor op een geloofwaardige manier verteld. [Jooris Van Hulle] Verberg tekst

Een volwassen Vlaamse vrouw blikt terug op de periode dat ze als jong meisje van de Franse kostschool werd gehaald om weer bij haar vader te gaan wonen. Ze had er juist alles voor over gehad om bij hem uit de buurt te blijven, maar na de plotselinge dood van haar moeder wordt ze geacht voor haar vader te zorgen. Al gauw raakt ze zwanger van haar vader, maar in een poging dit voor zichzelf en haar omgeving verborgen te houden, draagt ze de oude kleding van haar moeder en doet ze alsof ze enorm is aangekomen. Broeckhoven (1946) is een bekende schrijfster van boeken voor jongeren en volwassenen en werkt daarnaast als journaliste voor o.a. de Libelle. Haar stijl is uiterst spaarzaam en karig en haar roman, en ook het lijden van de hoofdpersoon, is net zo opgebouwd als de kruisweg van Jezus. Aangrijpende en realistische roman over een taboe-onderwerp. De sobere, maar tegelijkertijd onverbloemde taal komt als een mokerslag aan. Gebonden; normale druk.