De zesendertigjarige Sylvain woont nog steeds bij zijn moeder; hij laat zijn leven voor een groot gedeelte door haar bepalen. Toch rijst er van de kant van de zoon langzaam een verzet tegen deze “moederliefde”: het woord “moederskindje” maakt hem furieus. Als de moeder, door een val met als gevolg een heupfractuur, zijn plannen om naar Roemenië te gaan, doorbreekt, is dat voor de vrijgezel Sylvain het sein om voor een eigen leven te kiezen. Hij slaagt erin zijn dromen te vervullen zonder zijn moeder in de steek te laten. De schrijfster weet relatievorming en gevoelens binnen het gezin knap neer te zetten. Ze doet dit met de nodige humor en door onverwachte wendingen te geven aan het verhaal. Het thema van de roman, gebondenheid en zelfstandigheid van kinderen ten opzichte van hun ouders, komt daarbij herhaaldelijk naar voren. Het maakt het geheel, hoewel boeiend, toch ook vrij voorspelbaar. Normale druk.