Na ijsberen (‘Seekers’) en katten (‘Warrior Cats’) richt het schrijverscollectief dat schuilgaat achter de naam Erin Hunter zich met ‘Survivor dogs’ op honden. In de proloog maken we kennis met Kef, Piep, Blaf en Jank, een serie pups die opgaan in het door Moederhond vertelde verhaal van de geschiedenis van de hondenwereld. Een historie die gelijkenis vertoont met een natuurgodsdienst door de eeuwigdurende strijd tussen de Aardehond en Bliksem, in herhaald weerkerende Hondenstormen.
In wat volgt, ontmoeten we Lucky (naar later blijkt Kef uit de proloog), die na een Grote Grom (aardbeving) ternauwernood weet te ontsnappen uit het Vanghuis (hondenasiel) waarin hij, met vele andere, door langbenen (mensen) was opgesloten. Waar Lucky gewend was als Eenzame Hond door het leven te gaan, wordt hij door de ontstane chaos gedwongen in een Troep te leven. Die bestaat uit diverse (voormalig) Aangelijnde Honden, die door hun menselijke eigenaren in de steek zijn gelaten. Zijn zus Piep (nu Bella genaamd) maakt deel uit van de Troep. Lucky leert hen op hun hondeninstinct te vertrouwen, maar dat gaat niet zonder slag of stoot.
De verlaten stad kent een stereotiep patroon van dreigende gevaren voor de naïeve individuen van de Troep, waaruit Lucky hen keer op keer weet te redden. Hij waarschuwt voor vervuild drinkwater, redt een lid van de Troep uit een ingestort huis en weet een confrontatie met Wilde Honden op te lossen. Intussen droomt Lucky herhaaldelijk angstaanjagende visioenen. Deze zijn, evenals zijn gedachten, in de typografie herkenbaar door cursivering.
Het verhaal wordt verteld door de ogen van Lucky. Daarnaast is een poging gedaan om een eigen vocabulaire te ontwikkelen, maar dit taalgebruik is onvoldoende consistent om te overtuigen. Een restaurant wordt aangeduid als Voedhuis, maar voor een winkelcentrum heeft men geen passend alternatief weten te bedenken. Dag en nacht worden aangeduid als ‘zonop’ en ‘niet-zon’, of het al dan niet aanwezig zijn van de Zonnehond, waar elders wordt gesproken over ‘zonlicht’. Lucky vertoont bovendien te vaak en te veel menselijke trekjes. Dit schrijverscollectief kan nog iets leren van collega-auteurs zoals Michelle Paver (‘Torak en Wolf’) en Suzanne Collins (‘De Hongerspelen’).
Storend is ook de haperende vertaling. Sommige zinnen zijn regelrecht te herleiden naar de oorspronkelijk Engelstalige zinnen, zoals: ‘Het is gemakkelijk eens je begint’.
Het boek heeft een open einde, met nieuwe avonturen in het verschiet. Wordt Lucky, mede dankzij de kraai die hem tot driemaal toe waarschuwt voor naderende gevaren, misschien een van de grote helden waarop zijn moeder in de proloog alludeert? Een verhaal waarvan er dertien in een dozijn gaan. [Tiny la Roi] Verberg tekst

Het schrijverscollectief Erin Hunter, van o.a. de populaire reeks 'Warrior Cats', komt met een nieuwe dierenserie waarin deze keer honden centraal staan. De schakeling van katten naar honden blijkt gelukkig origineler en frisser dan verwacht. Lucky wordt door een aardbeving bevrijdt uit het asiel. Alle mensen zijn gevlucht en hij zal zelf moeten overleven. Hoewel hij gewend is om in zijn eentje te leven, ontmoet hij onderweg toch een aantal honden waarmee hij een groep vormt. De honden uit deze groep zijn echter mensen als baasjes gewend. Ze vluchten uit de stad en komen in vreemde situaties. Wie zijn bijvoorbeeld die mensen in gele pakken? Tempo, verhaallijn en karakterontwikkeling zijn dik in orde in dit eerste deel van 'Survivor dogs' en het einde maakt nieuwsgierig naar het vervolg. De geloofwaardigheid is soms op het randje, maar het echte minpunt zit in de vertaling. Naast typisch Vlaamse uitdrukkingen en woorden, die niet onoverkomelijk zijn, zijn sommige zinnen zo letterlijk uit het Engels vertaald dat ze warrig of onbedoeld komisch overkomen. Als dit in de komende delen verbeterd wordt, dan staat niets een solide verhaalreeks in de weg. Vanaf ca. 10 jaar. Verberg tekst