Siska werd als jonge tiener door een gids op de Vesuvius verkracht. Jaren later hoopt ze dat ze door een nieuwe confrontatie wraak kan nemen en rust zal vinden. Tijdens een schoolreis naar Italië licht ze beetje per beetje een vriendin in. Zij helpt Siska door haar angsten en nachtmerries, die af en toe de vorm van een cursief gedrukte wensdroom aannemen, en neemt ten slotte zelf de touwtjes in handen.

De beperkte omvang verhindert een degelijke uitwerking van Siska's probleem. Siska als ik- persoon krijgt te weinig weerwoord van andere personages. Zij anticipeert op hun denken, geeft daardoor een arrogante indruk en is zo als personage behoorlijk irritant. De verwijzingen naar haar verdrongen verleden zijn niet sterk genoeg om haar vaak kinderachtige opmerkingen over naakte beelden of het gedrag van haar reisgenoten te duiden. Het gebrek aan uitwerking wordt gecamoufleerd door dramatische symboliek. Geen verhaal dat je vanwege zijn diepgang uitleest! [Jet Marchau]

Drie jaar geleden is Siska (16) met haar ouders naar Pompeji geweest. Daar is ze verkracht door een Italiaanse gids op de Vesuvius. Nu gaat ze met haar klas naar dezelfde plek en wordt ze geconfronteerd met haar verleden. Haar beste vriendin Emma helpt haar dit te verwerken. Siska is doodziek bij het idee dat ze de gids weer zal zien. De auteur schreef eerder boeken over pesten ('Ik zwijg') en zelfmoordgedachten ('Ik val')*. Ook dit is een dramatisch en gevoelig geschreven verhaal. De traumatische ervaring van Siska is goed invoelbaar beschreven via de ik-figuur: stukje bij beetje laat ze dingen los over het gebeurde. Haar angst, onzekerheid, woede en opluchting worden goed weergegeven. Korte hoofdstukken; de bladspiegel is royaal. Helaas is de omslagtekening erg onaantrekkelijk: een overwegend rode tekening van de Vesuvius met een toegangskaartje erdoorheen gedrukt. Wel toepasselijk, maar helaas niet uitnodigend voor de doelgroep. Voorin is een lijst opgenomen van hulpinstanties in Nederland en België. Vanaf ca. 13 jaar. Verberg tekst