Jonna (9 jaar, ik-persoon) woont al haar hele leven in kindertehuis De Paardenbloem waar het leven bepaald geen pretje is. Op een dag rijdt een roestige auto met een opvallende bestuurder het grindpad op om een kind uit het tehuis te adopteren. De bestuurder is een bijna twee meter lange gorilla die een oud-ijzerhandel bestiert. Jonna wordt als adoptiekind uitgekozen en moet met frisse tegenzin mee. Gaandeweg groeit een hechte band tussen de twee. De gorilla als moederfiguur wordt een vertrouwde factor en omgedoopt tot Gorilla. Een nare gemeente-inspecteur dwingt Gorilla het fabrieksterrein te verkopen waardoor Jonna weer in het kindertehuis komt. Dat mag nooit meer gebeuren. De verhouding tussen Jonna en gorilla is prachtig beschreven. De opvallende titel en het aansprekende omslag trekken de aandacht. De zwart-witillustraties van Martijn van der Linden zijn aangename kijkmomenten. Het verhaal is vakkundig uit het Zweeds vertaald. In 2018 verscheen het eerste in het Nederlands vertaalde boek van de auteur 'Piraten van de IJszee'*. Fantasievol verhaal waarbij de vrolijkheid als toplaag dient maar onderliggend diverse serieuze thema's bevat zoals een verblijf in een tehuis, vooroordelen en jezelf zijn. Vanaf ca. 9 jaar. Verberg tekst

Jonna woont in een kindertehuis. Af en toe komen er mensen om een kind te adopteren, en dan hopen alle kinderen dat ze uitgekozen zullen worden. Jonna wordt nooit gekozen omdat ze meestal vuil is, haar haren niet gekamd zijn … Op een dag komt er een wel heel vreemd wezen om een kind op te halen: een gorilla! En ja hoor, die kiest Jonna uit. Jonna schaamt zich eerst voor haar harige en onhandige moeder en voor hun versleten woonplaats op een oud industrieterrein. Maar Jonna leert gorilla steeds beter kennen. Samen gaan ze de strijd aan met de gemene Thor die op de plaats van hun huis een zwembadcomplex wil bouwen. Een gorilla als mama, dat is zo gek nog niet!

Dit is een heerlijk feelgoodboek. Vanaf het begin (en ook al door de titel) weet je dat het boek goed zal aflopen. Echt spannend wordt het daardoor nooit. Je hebt meteen sympathie voor Jonna, en ook voor gorilla. Ondanks haar gebrekkige rijkunsten, dubieuze manier van zakendoen en ongemanierdheid is ze toch vooral een vrouw die graag gezien wil worden en is wie ze is, zonder zich daar voor te schamen. En laat dat een mooie boodschap zijn: wees jezelf en dan komt alles goed. 

De tekeningen van Martijn van der Linden zorgen voor een vrolijke noot. 

Verberg tekst