Eerst voor zijn werk bij een animatiestudio (Shenzhen, Pyongyang) en later in het spoor van zijn vrouw, die werkt voor Artsen zonder Grenzen (Birma), bewoog Guy Delisle zich eerder al als expat in verre en minder bekende regio's, wat gelijknamige stripboeken opleverde. Nu was hij met zijn gezin een jaar in Jeruzalem, op politiek en religieus vlak zowat de ingewikkeldste plek op aarde. Het is dan ook een niet geringe verdienste dat hij met deze knoert de stad en de situatie daar wat aanschouwelijker maakt.
Delisle is meer een dagboekschrijver dan een stripjournalist, zoals Joe Sacco dat is. Terwijl die de grote gebeurtenissen, politiek en problemen centraal plaatst, is Delisle afstandelijker. De hoofdfiguur/tekenaar observeert vooral: op de cover zie je hem ijverig schetsen, en dat doet hij zoveel mogelijk, 334 pagina's lang. Telkens als hij de kans ziet, gaat hij op weg met zijn schetsboek, en dat levert behalve een goed en gedetailleerd beeld van Jeruzalem, Israël en de Palestijnse gebieden ook veel hilarische, ontroerende en ontluisterende scènes op.
Het gezin Delisle woont in Beit Hanina, Oost-Jeruzalem, dat naargelang wie het zegt als Israëlisch dan wel Palestijns wordt beschouwd. Een running joke in het album is het proberen thuis te geraken met een taxi. Niemand wil ooit naar Oost-Jeruzalem, dat bediend wordt door een eigen Palestijns busnetwerk, en waar voortdurend geswitcht moet worden tussen het openbaar vervoer van de twee bevolkingsgroepen (waarbij sommigen zich verbazen over het feit dat de anderen er een hebben).
Het is een concreet voorbeeld van hoe gescheiden de geesten van de inwoners van hetzelfde land, en soms dezelfde wijk of straat wel niet zijn. Er zijn tal van scheidingslijnen, en niet alleen de historische of religieuze, maar ook tastbaarder: Israël en de Palestijnse gebieden lijken een lappendeken vol checkpoints waarbij soms lachwekkende omwegen gemaakt worden om ergens vlakbij te geraken. 
Delisle bekijkt het allemaal met de nodige ironie, als een monkelende waarnemer, wat zijn versie van het conflict in deze regio een zekere objectiviteit verleent. Als een naïeve buitenstaander stelt hij wel kritische vragen, maar geeft hij even goed vaak zijn onwetendheid toe en stuntelt hij al eens door het gebeuren heen. De vaak korte hoofdstukjes vatten de paradoxen en schoonheid, de hopeloosheid en menselijkheid, de waanzin en wijsheid van de regio.
Er is het eeuwige geploeter aan de douane en checkpoints, de blijdschap om het ontdekken van een rustig terras of speeltuintje, de verschillende reacties op zijn stripworkshop tussen leken en religieuzen — zowel joods als moslim, de grafische fascinatie voor de schandelijke muur tussen de gemeenschappen, het bezoek aan legendarische Bijbelse plaatsen...
De mensen nemen terecht ook een centrale rol in; vaak zijn ze even kleurrijk als de omgeving. De christelijke priester die van strips houdt en Delisle een prachtig atelier bezorgt in een historische kerk, de joodse man met hitlersnor, een soldaat met machinegeweer en gitaar op de rug, kleurrijke orthodoxen die plots agressief worden...
Dit alles vat Delisle in zijn minimalistische cartoonstijl, die tegelijk heel effectief blijkt, vooral als de monochrome inkleuring af en toe met een kleuraccent wordt doorbroken. Het is ook een duidelijke grafiek, handig voor de talloze kaartjes die telkens weer verdeelde zones en gebieden moeten verklaren.
Behalve een visueel rijk en gediversifieerd beeld van stad en regio geeft Delisle — mede door de omvang van dit album — ook een genuanceerde voorstelling van de zaken. Daarbij neemt hij geen standpunt in, maar maakt hij subtiel een en ander duidelijk over de absurditeit van het leven in Jeruzalem. Zo wordt dit een mooie aanvulling op Sarah Gliddens Israël in 60 dagen, Joe Sacco's Onder Palestijnen en Gaza 1956, of het recente De Muur van Maximilien Le Roy, dat meer emotioneel en pamflettair is.  Niet voor niets kreeg Delisle voor deze strip in Angoûleme de prijs voor het beste album. [Wilfried Poelmans] Verberg tekst

De Canadese striptekenaar Guy Delisle verbleef een jaar in Jeruzalem, waar zijn vrouw werkte voor Artsen Zonder Grenzen. Samen met hun twee kinderen woonden ze in het Arabische deel. Dat verblijf leverde een interessant boek op over de stad die voor zoveel verschillende gelovigen van belang is. Delisle bezoekt belangrijke locaties en bericht daarover, maar geeft ons ook een beeld van het alledaagse. Hoe moeilijk is het om van A naar B te reizen door alle blokkades? Wanneer mag je wel of niet iets doen in verband met feestdagen of speciale gebruiken? Daar gaat Delisle nog wel eens de mist in wat een hoop ellende oplevert. Net als de bureaucratie die hem soms tegenwerkt. 'Jeruzalem' won op het stripfestival in Angoulême de prijs voor beste album en daar valt wel wat voor te zeggen. Niet meeslepend of briljant getekend, maar zeker wel interessant en onderhoudend (net als zijn boeken over Birma en Pyongyang).