De Zweed Mankell (1948) geniet vooral bekendheid door zijn politieromans rond inspecteur Wallander. In een ander deel van zijn oeuvre komt zijn fascinatie voor en betrokkenheid bij het continent Afrika tot uiting, met name Mozambique waar hij vrijwilligerswerk verrichtte. Dit land, hoewel niet bij name genoemd, vormt het voornaamste decor van dit in Zweden al in 1998 verschenen boek. Structuur en stijl van deze estafetteroman, waarin bijfiguren uit het ene hoofdstuk in het volgende hoofdstuk centraal staan, weerspiegelen de orale vertelcultuur van Afrika. Het resultaat is een verzameling verhalen over blanken die in Afrika ten onder gaan en Afrikanen die een menswaardig bestaan proberen op te bouwen, over de misstanden van het kolonialisme, de rijke cultuur van dromen en geesten van de zwarte Afrikanen en de culturele kloof die gaapt tussen het westerse en Afrikaanse denken. Mankells engagement is overduidelijk en de talrijke personages zijn soms wat lastig uit elkaar te houden, maar bij vlagen is dit een pakkend boek dat lezers met interesse in Afrika kan aanspreken. Normale druk. Verberg tekst