De nieuwe roman van de befaamde Chileense auteur is wat men een eigentijds verhaal zou kunnen noemen. Niet enkel omdat hij grotendeels gesitueerd wordt in het jaar 2009 en daarna, maar ook en vooral omdat hij zich toespitst op eigentijdse probleemsituaties zoals drugsverslaving, criminaliteit en de verwerking van het Chileense trauma. Na amper drie bladzijden is de context van het verhaal al in beeld gebracht. De 19-jarige Maya, van Amerikaanse nationaliteit, wordt door haar Chileense grootmoeder Nini — die haar van kindsbeen af opvoedde — vanuit San Francisco ‘in ballingschap’ gestuurd naar Chiloé, een godvergeten eilandje in het uiterste zuiden van Chili, waar ze één of twee jaar zal moeten verblijven bij een vriend van Nini, Manuel Arias, 'tot haar vijanden niet meer achter haar aan zitten'. Wie die vijanden precies zijn, vernemen we pas in de ultieme afloop van het verhaal. Grootmoeder Nini geeft het meisje een schrift mee 'om de enorme stommiteiten te beschrijven' die ze vanaf haar vijftiende levensjaar heeft begaan. Ook die stommiteiten worden pas later opgerakeld. Op een handige manier wordt het relaas daarover verweven met de actualiteit van haar ballingschap, zijnde haar noodgedwongen samenhokken met de gesloten, van mysterie doordrenkte Manuel Arias, haar omgang als ‘gringa’ (buitenstaander) met de plaatselijke gemeenschap, en het speuren naar haar afkomst. Onderweg naar het oplossen van nogal wat mysteries vindt Allende nog de tijd om flink wat informatie te debiteren over het misdaadmilieu in de VS, de gebruiken en gewoonten van Chiloé, en last but not least over de rampzalige periode van de voorbije Pinochet-dictatuur in Chili — want ook dié komt uitvoerig aan bod. Niet dat de auteur één van deze thema’s uitgesproken op de voorgrond plaatst: ze worden alle drie kundig ineengewerkt tot een vlot lopend en acceptabel verhaal over een jong meisje dat — wie zal zeggen om welke reden precies? — op ongelukkige wijze afgegleden is van de maatschappelijke ladder en nu gestaag werkt aan het verkrijgen van inzicht omtrent de nefaste jeugdjaren die achter haar liggen.
Na al die jaren blijft Allende wat zij altijd geweest is: een uitmuntend verteller, die de kunst verstaat om de realiteit perfect en zonder gemoraliseer te benoemen, om die realiteit dan onder te brengen in een sprankelend verhaal dat weinig of geen dieptepunten kent. De wijze waarop zij met sprekend gemak haar talloze figuren en figuurtjes kleurrijk ten tonele voert, verdient alle bewondering. Toch kan niet worden ontkend dat enige veramerikanisering de Chileense auteur, die al vele jaren in de VS woont, niet vreemd is. De nogal gezochte climax van het verhaal — in regelrechte crimi-filmstijl — moge daarvan als voorbeeld gelden. Daardoor raakt de frisse speelsheid die haar vroegere romans van begin tot eind kleurden een beetje in de verdrukking. Maar afgezien daarvan staat het verhaal als een huis. [Hugo Van Hoecke] Verberg tekst

Maya (19) wordt in 2008 door haar oma Nini naar het eiland Chiloé in Chili gestuurd om haar leven weer op orde te krijgen en moet daar een dagboek bijhouden. Maya komt in huis bij een vriend van Nini, de introverte, norse antropoloog Manuel, met wie ze een band krijgt. In het vredige Chiloé verwerkt ze de laatste drie jaar. Na de dood van haar geliefde opa in 2005 werd ze opstandig en depressief, ging spijbelen, raakte drank- en drugsverslaafd, stal. Na een gedwongen opname gevlucht uit een verslavingskliniek, komt ze terecht in Las Vegas, wordt drugskoerier en eindigt op straat. Dan belt ze Nini die haar naar Chiloé stuurt, waar ze geloof in het leven en een nieuwe opa vindt en weer verliefd wordt. De in de VS wonende Chileense (1942) is een van de bekendste Spaanstalige auteurs. Van haar vaak magisch-realistische romans is ‘Huis van de geesten’ beroemd. In deze boeiende en ontroerende roman over de rouwverwerking en het groeiproces van een jonge vrouw, worden de hoofdpersonen opvallend goed en warm beschreven. Goede vertaling. Verberg tekst