Bram begrijpt oprecht niet waarom iedereen zo nodig de hele dag buiten moet zijn bij mooi weer. Hij is ‘eerlijk gezegd altijd meer een binnenmens geweest’ en wil dan ook het liefst zijn zomervakantie gamend voor de televisie doorbrengen, met de gordijnen dicht en het licht uit. Maar dat is buiten zijn moeder gerekend. Zij sleurt haar zoon mee naar het gemeentezwembad en start een leesclub voor jongens uit de buurt. De douchende mannen in het zwembad zijn voor Bram ‘de meest traumatische ervaring uit zijn leven’ en met zijn liefde voor literatuur is het ook al niet bijzonder goed gesteld.
Het leven van een loser – een hondenleven is het nieuwste boek in een reeks over het leven van Bram Botermans. Het boek houdt het midden tussen een dagboek en een stripverhaal, zowel qua lay-out als inhoudelijk. Een hondenleven is vormgegeven als een gelijnd schrift, een dagboek waarin Bram dagelijks anekdotes neerschrijft. De tekst is doorspekt met talrijke cartooneske tekeningen. Het geheel is een bijzonder komisch boek.
Allereerst zorgen Brams kinderlijke logica en zijn aandoenlijk eenvoudige kijk op het leven voor een grappig effect. Hij begrijpt niet dat een architect geen geld kan hebben. Dan tekent die toch gewoon een huis? Ook Brams grotemensenmanieren op kindermaat werken op de lachspieren. Zo merkt hij op dat de ‘service in de golfclub een beetje minder begint te worden’. De temperatuur in de sauna is volgens hem een paar graden te hoog, en de ober vergat bij het zwembad zowaar een parapluutje in zijn smoothie te doen. Met deze klachten stapt hij naar de manager van de golfclub. Verder is de herkenbaarheid van vele anekdotes komisch. Zo is er bijvoorbeeld het typerende onbegrip van Bram omdat hij in de vakantie vroeg moet opstaan, volgens hem omdat zijn ouders jaloers zijn dat hij kan blijven liggen, en zij niet. Wie heeft nooit gelijkaardige bedenkingen gehad? Tot slot benadrukken ook de bijzonder leuke tekeningen het humoristische karakter van het boek.
Het leven van een loser – een hondenleven is een aaneenschakeling van grappige anekdotes, vaak herkenbaar en uit het leven gegrepen. Door de spontane lay-out, de haast gelijke verdeling tussen tekeningen en tekst en de vlotte schrijfstijl, is dit boek ook voor mindere gretige lezers een absolute aanrader.
[Anne-Sophie Van Wesemael] Verberg tekst

Brugklasser Bram Botermans beschrijft zijn zomervakantie in dagboekvorm, met iedere dag een stukje tekst over zijn belevenissen. Het liefst zou hij drie maanden lang binnen blijven en gamen, maar zijn ouders hebben heel andere ideeën. Zo beschrijft hij activiteiten met zijn ouders, zijn grote en kleine broer, vriend Theo, zijn huisdieren: vissen en een hond en het opzetten van een tuinonderhoudbedrijf, vieren van zijn verjaardag, meedoen aan een gamewedstrijd en naar het zwembad gaan. De meeste activiteiten lopen op een mislukking uit, uiteraard zonder dat Bram er iets aan kan doen. Vierde deel uit de populaire serie ‘Het leven van een loser’*. Dit deel is onafhankelijk van de andere delen te lezen. Het dagboek is gedrukt in handschrift, op een gelinieerde achtergrond als in een schrift met daartussen veel stripachtige illustraties in zwart-wit die goed bij het verhaal passen. Een dagboek met veel droge humor en zelfspot geschreven. Door de aansprekende, herkenbare situaties en de aantrekkelijke vormgeving ook geschikt voor kinderen die niet graag lezen. Vanaf ca. 10 jaar. Verberg tekst

Cool! Vet! Te gek! Gaaf! Stoer! Super! De spreektaal van onze tieners bevat vast nog meer bijvoeglijke naamwoorden om dit boek te omschrijven. Na onderzoek blijkt ook dat als je de bijvoeglijke naamwoorden combineert je de ultieme overtreffende trap van goed bereikt. En dat heeft Jeff Kinney met dit deel uit de reeks 'Het leven van een loser' bereikt. Dus gaat het hier om Vetcool!! Superstoer!! en Gekgaaf!! Zelf een O M G mét hoofdletter is op z'n plaats. Vanaf de eerste pagina krullen je mondhoeken omhoog, trekken ze tot achter je oren en blijven daar hangen tot lang nadat je het boek hebt uitgelezen en weggelegd. Ik mag dan zo ongeveer drie keer zo oud zijn als de gemiddelde tiener die dit boek leest, ik werd zo terug naar mijn vroege tienertijd gekatapulteerd. Ik herinnerde me zo een aantal situaties met lachsalvo's als gevolg. Dit logboek - nee, nee, geen dagboek want een dagboek is voor meisjes - bestaat uit korte hilarische stukjes die toch allemaal verband houden met elkaar. Sommige beweren dat het niet echt een verhaal is en dat deze boeken geen echte boeken zijn. Maar wat je ook van het verhaal of de schrijfstijl vindt, niemand kan ontkennen dat het verhaal en de illustraties echt grappig zijn. Deze boeken doen het ook goed bij de eerder zwakke lezers. Met humor en korte stukjes tekst weet Jeff Kinney kinderen of tieners die niet graag lezen over de streep te trekken. En dat is op zich al een pluim waard!

Verberg tekst