In Gedumpt, het achtste deel in ‘Het leven van een loser’, staat de wereld van Bram Botermans op zijn kop. Zonder aanleiding heeft Brams beste vriend Theo ineens een vriendinnetje. Theo is geen ‘ik’ meer, maar een ‘wij’. Op school verdwijnen de twee met lunch naar de stelletjestafel, waar ze elkaar voeren, na school lopen ze hand in hand weg.
Nu klinkt de vriendschap van Bram en Theo verre van goed of gelijkwaardig, maar in het onzekere bestaan van een puber op de middelbare school is elke vriend beter dan geen vriend. Alhoewel…
In het bekende razende tempo neemt Jeff Kinney de lezer mee in de belevingswereld van een opgroeiend jongetje. Vaak gaat zijn verhaal van de hak op de tak, waarbij de schetsjes die meestal minstens de helft van de pagina beslaan ook een verhaal/cartoon op zich zijn. Bram Botermans heeft vele fans, die boek na boek schaterlachend uitlezen, zijn tegenstanders zullen ook in dit boek geen enkele ontwikkeling of groei in de personages vinden. Bram is (en blijft in dit boek) lui, egoïstisch en gespeend van zelfreflectie.
Als in een cabaretstuk wisselen de zijsporen elkaar af, telkens terugkerend tot de hoofdlijn van het boek: Bram moet het nu helemaal alleen opknappen. Zijn huiswerk, dat tot dan toe altijd in Theo's handschrift werd ingeleverd, de tocht van huis naar school en weer terug die vol gevaren is (van hondenpoep tot agressieve jongens) en zijn naschoolse activiteiten (die Bram eigenlijk niet had).
Een simpel boek, misschien, maar de waarheid staat er toch echt op de bladzijdes: als je geen vrienden (meer) hebt, wie ben je dan? Wat doe je dan? Onbewust zullen veel pubers doen wat Bram hier systematisch probeert: de juiste schoenen — die zullen hem wel nader tot de populaire jongens brengen — zich aanmelden bij een (niet te tijdrovende, of nog erger: nerderige!) naschoolse activiteit, aanpappen met iemand die minder leuk is.
Deze pogingen pakken natuurlijk allemaal verkeerd uit, en dat is voorspelbaar, maar door de vele illustrerende tekeningetjes best grappig.
Tegen het einde van het boek is er toch een kleine wending: als Bram niet snel zijn uiterste best doet, zal hij naar zomerschool moeten. Dat wil hij koste wat het kost voorkomen. Op verschillende manieren probeert hij zijn cijfers wat op te krikken, en ja, zijn best doen is er een van — zij het niet de succesvolste.
Uiteindelijk komt alles weer goed voor Bram. Zijn bèta-project is juist binnen de deadline klaar, en een week nadat Theo en Anouk tot het ‘Schattigste stelletje’ van de school zijn verkozen, wordt Theo gedumpt.
Bram aarzelt nog wel even, zou hij Theo niet moeten laten voelen hoe het is om er alleen voor te staan? Is hun vriendschap eigenlijk wel echt? Maar die aarzeling is snel voorbij, ‘En binnen vijf seconden was alles weer net als vroeger.’
En zo is het. [Dieuwke van Turenhout] Verberg tekst

Al jaren is Bram bevriend met Theo die heel veel voor hem doet: beschermen tegen honden, boze buurmannen, hondenpoep, zijn tas dragen en nog veel meer. Het is voor Bram dan ook een drama als Theo verliefd wordt op Anouk en hij Bram dumpt als vriend. En het is niet het enige ongeluk dat Bram treft in dit deel uit de serie 'Het leven van een loser'. Herkenbare delen vol komische maar ook vrolijk vertelde verhalen, opgetekend in een dagboek op lijntjespapier, gedrukt in een schrijfletter en met ondersteuning van zwart-witte stripachtige illustraties inclusief tekstballonnetjes. Juist vanwege de gemakkelijke avonturen en de zeer toegankelijke teksten kent de serie een enorme schare fans die ook in dit deel niet teleurgesteld worden. Vanwege de combinatie van gemakkelijke teksten en strips is de serie ook prima geschikt voor kinderen die moeite hebben met lezen. Vanaf ca. 10 jaar.

Bram Botermans, de centrale figuur in de ‘Het leven van een Loser’-boeken, zal altijd een nerd blijven. Zelf vindt hij zichzelf perfect, maar als lezer kan je er alleen maar mee lachen. Toch heb je ook meteen sympathie voor hem, want zijn dagelijkse beslommeringen zijn erg herkenbaar en goed in beeld gebracht. In het achtste deel van de serie gaat Jeff Kinney verder op de vertrouwde en humoristische weg. Zoals gewoonlijk zijn de teksten kort en eenvoudig, is de woordkeuze doordacht gemakkelijk en verlucht Kinney het verhaal met veel cartoonachtige illustraties die het geheel goed aanvullen. Hierdoor zullen moeilijkere lezers toch ook vlug de stap zetten om zich aan de avonturen van Bram Botermans te wagen. Bram wordt gedumpt door zijn beste vriend Theo. Niet omdat ze ruzie hebben, maar wel omdat Theo een liefje heeft en andere prioriteiten heeft. Voor Bram is het een hele schok, want het is voor hem niet zo gemakkelijk om nieuwe vrienden te maken. Daarom neemt Bram de beslissing dat hij Sproet zal opleiden tot officiële vervanger van Theo. Maar ook dat gaat uiteraard niet zonder slag of stoot. Tussendoor is er nog het familiebezoek bij Bram thuis, moet hij goede cijfers halen op school, staat hij nog voor de opdracht om foto’s te maken voor het jaarboek en moet hij natuurlijk nog een heel aantal pestkoppen zien te ontlopen. Het wordt Bram allemaal wat teveel en hij gaat op zoek naar hulp. Hij waagt zich aan een ‘Magic 8-ball’, waarmee hij laat bepalen of hij al dan niet een beslissing zal nemen. Maar daar stopt het niet. Hij gooit zich ook op horoscopen en fortunecookies. Erg slim is dat niet en de gevolgen zijn dan ook weer hilarisch ... Het blijft altijd nieuwsgierig afwachten of Kinney er in slaagt om in het volgende deel weer iets nieuws te bedenken, zodat de reeks niet langdradig of te voorspelbaar wordt. Hij slaagt er in dit deel toch ook weer in om in dit verhaal nieuwe elementen te steken en het een fijne draai te geven zodat je als lezer geamuseerd blijft. De setting en de personages blijven dezelfde, wat voor herkenbaarheid zorgt en de lezer wat rust gunt in het drukke, maar boeiende leven van Bram Botermans. De kracht van deze reeks ligt vooral in de humor en de originaliteit.

Verberg tekst