Bobbel, Deesje, Iep, Kukel, Kweenie of Slopie: Joke van Leeuwen blijft ze uit haar hoge hoed schudden, al die aparte, vaak grappige, soms een beetje zielige figuurtjes. In haar nieuwste boek is Slopie de hoofdfiguur, een meisje dat haar naam te danken heeft aan haar vader die bij een sloopbedrijf werkt. Slopie is best trots op hem, tot haar vader op een dag een oud theatergebouw sloopt. In dat theater woonde en werkte een oude man als souffleur. Na de sloop verstopt hij zich in Slopies kelder; hij dreigt wraak te nemen op Slopies vader. Alleen zolang Slopie hem nodig heeft als voorzegger, zal hij haar vader niet straffen. Slopie mag aan niemand iets vertellen en voelt zich ellendig onder de dreigingen van de man in haar huis. Op school houdt ze dankzij de voorzegger een glansrijke spreekbeurt, maar om haar vader te redden moet ze allerlei dingen bedenken om de man bezig te houden. Zo zegt ze thuis hele passages uit Hamlet op, en weet ze de antwoorden op alle vragen uit heel dikke boeken. Haar ouders vinden haar zo bijzonder en willen dat ze wereldberoemd wordt: ze schrijven haar in voor Miljoenenpoen, een quizprogramma op televisie. Daar kan je ofwel heel rijk worden, ofwel compleet afgaan: je krijgt modder over je heen of wordt in je onderbroek gezet. Dankzij de voorzegger kan ze ook hier een hele tijd triomferen. Af en toe geniet ze wel van alle aandacht en bewondering die haar overkomt, maar die wordt telkens overschaduwd door de steeds driestere dreigingen van de voorzegger. Het verhaal krijgt nog net op tijd een goed einde.

In tegenstelling tot vele andere boeken van Joke van Leeuwen laat Slopie je niet echt met een vrolijk en warm gevoel achter. Taalkundig is het even knap geschreven als zijn vele voorgangers, en geniet je van vele spitsvondige zinnetjes. Maar inhoudelijk overheerst toch vooral het donkere, dreigende gevoel dat van de oude voorzegger én van de volwassenen wereld in het algemeen uitgaat. De dramatische passages waarin Slopie het vol van angst uitschreeuwt zijn talrijk ("Papa, dacht ze bedroefd, ik heb het voor jou gedaan. Maar het heeft niet geholpen. Nu is het te laat, papa, nu is alles te laat."). Gelukkig blijft de liefde van een vader en een moeder voor hun kind overeind en sloopt Joke van Leeuwen tenminste niet deze pilaar. Natuurlijk zit onze wereld écht vol duistere mannen in de schaduw die kinderen bedreigen, en vol machtswellustige volwassenen die in domme tv-shows de zwakheid van mensen uitbuiten en hen voor schut zetten. Maar je kán er natuurlijk ook voor kiezen om hier niet over te schrijven, of om het op een humoristisch manier te blijven doen. [Karin Van Camp] Verberg tekst

Het beroep van Slopies vader (hij is sloper) heeft alles te maken met haar naam, en met de voorzegger (souffleur) uit het gesloopte theater die zich in de kelder verstopt. Het begint als Slopie op wonderbaarlijke wijze haar spreekbeurt ingefluisterd krijgt, en wordt vervolgd in de televisie-quiz waarvoor vader Tonnus Slopie opgeeft. De voorzegger, een bozige oude man, dreigt Tonnus kapot te maken omdat hij het theater gesloopt heeft. Hij chanteert Slopie, die steeds verder in de nesten zit:” dat je om je vader te redden een potje moest liegen…” Met warmte is het lieve, schlemielige gezin getekend, vol verwondering: “ze wist beter dan ze ooit had geweten dat er vragen waren zonder antwoord erbij”. De schijnwereld van de televisie, waarin alles is voorgekookt en strak geregeld, wordt doorgeprikt. Een met humor en inlevingsvermogen beschreven en getekende stroomversnelling van gebeurtenissen en gedachtekronkels, vanuit de bijzondere kijk op de wereld van schrijfster/ illustratrice. Voor 8 jaar en ouder. Verberg tekst