In Knokke, dé Belgische mondaine kuststad voor de rijken, gebeuren allerlei misdaden: ouderen worden afgetroefd, een tiener wordt in elkaar geschopt door motorrijders en bij zogezegde inbraken hebben de slachtoffers niets gezien. Vreemd genoeg wil niemand een klacht indienen. Wie wil hen het zwijgen opleggen en waarom? Het ondertussen voor de fans bekende Knokse speurdersteam ziet maar geen verband tussen de verschillende zaken. Luk Borré, de uitgebluste agent maar weer zijn eigenzinnige zelf, moet zich ontfermen over een nieuweling binnen het korps die heel hard zijn best doet maar vreemde gesprekken voert met zijn overleden moeder. In deze achttiende politieroman met Borré in de hoofdrol zijn er zeer veel nevenplots, waardoor het lijkt alsof de auteur van de hak op de tak springt, maar uiteindelijk convergeren de verschillende verhaallijnen naadloos in elkaar. Dit is weer een vintage Pierreux waarin de spitse dialogen, originele vergelijkingen en de talloze oneliners monkellachjes veroorzaken bij de lezer. De stijl, belangrijker dan de plot, zorgt op iedere pagina voor veel leesplezier. De auteur (1957) ontving in 2018 de Hercule Poirotprijs voor 'Niets erger dan spijt'*. Verberg tekst