Maximiliaan Modderman zit met zijn speelgoedbeesten in de tuin aan tafel. Hij wil een feestje met zijn vriendjes en met taart, want dat hoort bij een feestje. Er is een vriendje dat met een lepel wat taart richting de andere dieren gooit. Het feestje wordt steeds wilder en iedereen wordt vies. Dus gaan ze in een teil met water, ook met hun kleren. Zelfs een boek en ook wat over is van de taart gooit Maximiliaan in het bad. Als vader en moeder thuiskomen zijn ze niet blij met wat ze zien, en moet het bad met alles wat erin zit, ook in bad. Groot formaat prentenboek van meervoudig Griffel- en Penseelwinnaar Jan Jutte. De vlot geschreven tekst, per spread slechts één zin en soms zelfs alleen een paar woorden, geven de rode draad weer, die uitgewerkt wordt in sfeervolle, dynamische illustraties. Het thema zal voor peuters en kleuters heel herkenbaar zijn, want wat is leuker om soms een puinhoop te maken, zelfs met eten, ook al reageren volwassenen daar meestal met een reprimande op. Dit is mooi uitgewerkt in de blauwe wolken bovenaan de pagina, die opeens donderwolken worden als de ouders thuiskomen. Vanaf ca. 3 jaar. Verberg tekst

Maximiliaan is jarig. Hij geeft een feestje voor zijn knuffelvrienden. Het wordt een onvergetelijk feest: het loopt helemaal uit de hand! Wat als mama en papa straks thuiskomen?

Maximiliaan heeft zin in een echt modderfeest, alleen komt er geen modder aan te pas. Maximiliaan en zijn dierenvrienden bestoken elkaar met taart. Het verhaal begint met een rustig tafereel waar Maximiliaan en zijn knuffels gezellig rondom een tafel zitten en smullen van een heerlijke taart. Op de volgende bladzijde kijk je aan tegen een gelijkaardig tafereel, maar nu hebben ze elkaar bestookt met taart. Het feest wordt steeds wilder! Maximiliaan en zijn vriendjes zijn helemaal besmeurd en duiken het bad in.

Het plot is zo verrassend gek dat de kleuters verbaasd opkijken. De humor roept associaties op met de burleske absurde scenes van de oude Laurel & Hardy-films. De tekenstijl imponeert. Die is apart, Maximiliaan en de diertjes zijn grappig en vol expressie getekend. De mimiek van de knuffels spreekt boekdelen,de verbazing en de escalatie van het feest is levendig op hun gezichten af te lezen. De heldere kleuren en de sterke omlijningen van alle figuren en voorwerpen tegen een witte achtergrond trekken de volle aandacht. 

De opbouw van het verjaardagsfeest dat steeds wilder en absurder wordt past perfect bij de humor van een vijfjarige kleuter. Zij zullen volop genieten volop van dit super wild verjaardagsfeest. Op het eind zitten ze van kop tot teen onder klodders taart. De kijker krijgt een heel goed beeld hoe gek en uitbundig het feest escaleert. De diertjes reageren verrast, verbaasd en onthutst op de capriolen van Maximiliaan. Hun houding en hun emoties van verbazing, pret en onthutst kijken komt heel sterk over.

Het wilde feest kan best jonge kleuters aanspreken, alleen biedt het scenario niet veel meer dan het wilde feest. Het verhaal is veeleer sober met wel een plezierige ontknoping. Kleuters zullen dat allemaal geweldig vinden. Alleen mist het de bijzonderheid en verdieping waardoor kleuters telkens naar dit prentenboek zouden teruggrijpen.

 

Verberg tekst