De poes van de 'ik-figuur' (een jong kind met wie zowel jongens als meisjes zich kunnen identificeren, maar in deze gewijzigde herdruk meer een meisje) is doodgegaan. Bij de begrafenis noemt de ik-figuur negen goede eigenschappen van de poes. De tiende ontdekt zij in gesprek met haar vader: het meezorgen voor de bloemen. Naast de ik-figuur spelen vader, moeder en een buurmeisje mee. Een heel gevoelig beschreven verhaal waarin naar voren komt dat er weinig bekend is over de hemel, maar dat de vader wel weet dat de poes opgenomen wordt in de grond en zo meezorgt voor de natuur. Duidelijke letter, stevige kaft, eenvoudig woordgebruik, veel dialogen geschreven in gewone taal. Bekroond met een Zilveren Griffel 1973. Vanaf ca. 4 jaar. De tekst is volledig herschreven in moderner Nederlands en iets anders bij de platen gezet. De illustraties zijn nu in sobere kleuren, heel kunstzinnig en verstild. Zowel in die platen als op het eerste schutblad zijn veel herfstbladeren verwerkt; op het laatste schutblad schommelt de hoofdpersoon in een groene tuin vol bloemen en insecten. Verberg tekst

Dit is een van de mooiste boeken over rouwen en verdriet verwerken voor jonge kinderen. Het boek, voor het eerst uitgegeven in 1971, behoort tot de klassiekers. Roetje, de poes van de ik-figuur, is dood. Het meisje is ontroostbaar. Niets is nog leuk. Mama belooft haar dat ze Roetje de volgende dag samen met papa en het buurmeisje Merel zullen begraven.Ze vraagt haar alvast tien mooie dingen over Roetje te bedenken om te vertellen op de begrafenis. Negen mooie dingen heeft ze bedacht. Roetje was dapper, slim, grappig, schoon, zacht en mooi. Hij at maar één keer een vogel op en hij snorde heel lief en soms sliep hij op haar buik. Het tiende mooie ding komt nog, zegt ze tegen mama. Merel beweert dat Roetje in de hemel is, maar daar gelooft het meisje niets van. Ze zegt heel nuchter dat Roetje onder de grond ligt. Ze krijgen er bijna ruzie om. Papa zegt: We weten niet zo veel van de hemel. We weten eigenlijk niet zeker of-ie er is. Het meisje gaat papa helpen in de tuin, samen stoppen ze zaadjes in de grond. Papa vertelt dat er blaadjes en bloemen zullen uitkomen want dat alles onder de grond verandert. Ook Roetje?, vraagt ze. Ja, zegt papa. Hij zorgt ervoor dat de bloemen en de bomen en het gras kunnen groeien. Dat is heel wat voor een kat, toch? Nu heeft het meisje het tiende mooie ding over Roetje gevonden. En dat is een hele troost voor haar. Het is heel knap hoe kinderverdriet en het omgaan ermee in dit boek tot uitdrukking worden gebracht, zonder gevoelerigheid. Ik denk dat dit herkenbare verhaal heel wat kinderen kan troosten. De illustraties zijn sfeervol en sluiten goed aan op het verhaal.
Verberg tekst