Kaat Vrancken gaf haar boek niet alleen de titel Cheffie is de baas mee, maar maakte de teckel Cheffie ook daadwerkelijk de baas van dit boek, of toch in ieder geval de protagonist. Het hele verhaal kruipen we in de huid van en zien we de wereld door de ogen van het hondje. Dat levert erg onverwachte en originele scènes op. Het meisje Emma en haar moeder spelen slechts een rol als verstrekkers van voedsel en, heel belangrijk voor Chef, van liefde en aandacht. Emma weet als enige Cheffies gevoeligste plekje te vinden, "het plekje waar geen haar groeit". Emma heeft Chef als magere en zielige pup gevonden. Dat er na hem nog twee teckels bijkwamen, Puf en Boogie, vond Chef niet erg, want hij bleef de baas en maakte dat ook duidelijk aan de anderen. Dan komt er op een dag nóg een hond bij: een prachtige, grote en knappe herdershond. Puf en Boogie zijn onder de indruk. Cheffie is razend jaloers. Niets is nog als vroeger, en Emma besteedt opeens veel meer tijd en aandacht aan Herder. En Herder doet alles veel beter en luistert veel beter dan de teckels. Chef doet alles om de geur van Herder uit huis en tuin te houden. Ten slotte werpt hij zich letterlijk voor Emma's voeten, zodat ze hem eindelijk zou zien. Dat heeft verstrekkende en heel verrassende gevolgen. Hondenliefhebbers zullen genieten van dit verhaal. Natuurlijk gaat het om een interpretatie van een mens over hoe honden hun omgeving waarnemen. Maar of die nu geheel realistisch is, doet hier niet terzake.

De veelal kleine zwartwitillustraties van Martijn van der Linden (het lijken linosneden) geven een belangrijke meerwaarde aan het verhaal en brengen heel vaak in beeld hoe Chef zich voelt. Tekst en illustraties vormen een mooi geheel. [Karin Van Camp] Verberg tekst

De drie teckels Chef, Boogie en Puf wonen in het huis van Emma. Ze doen hun eigen zin en genieten van Emma’s aandacht. Chef is de baas en hij is dol op Emma. Op een dag komt er een grote herdershond in huis. Emma gaat met de supergehoorzame Herder wandelen en heeft alleen oog voor hem. Chef is vreselijk jaloers en boos. Wanneer hij op een dag Emma’s aandacht wil trekken, laat hij haar struikelen. Pas dan beseft hij dat Emma blind is en dat Herder er is om Emma te helpen. Het verhaal is geschreven vanuit het standpunt van Chef die alles wat in huis gebeurt, nauwgezet gadeslaat. Samen met hem ontdekt de lezer gaandeweg wat er met Emma aan de hand is. De speelse nieuwsgierigheid van de teckels en de drang van Chef om zijn territorium te bewaken, zijn heel gevat beschreven. De eenvoudige tekst bevat veel dialogen en rake observaties van de levendige reacties van de teckels. Daardoor laat het verhaal zich goed voorlezen aan kinderen vanaf zes jaar; kinderen van 8 à 9 jaar kunnen het boek zelfstandig lezen. Het geheel is geïllustreerd met zwartwittekeningen van de dieren. Winnaar van een Zilveren Griffel 2005. Verberg tekst