De bijna 12-jarige Lottie (ik-persoon) is erg onzeker. Ze ziet er tegenop om na de vakantie naar de middelbare school te gaan, vooral omdat haar beste vriendin pas is verhuisd. In haar dagboek schrijft ze over alles wat haar dwarszit. Een van haar zorgen betreft het feit dat ze nog geen borsten heeft, waardoor ze het gevoel heeft achter te lopen bij haar leeftijdgenoten. Tegelijkertijd vindt ze het ook eng, al die lichamelijke veranderingen. De eerste dagen op de nieuwe school zijn een ware beproeving voor haar. Gelukkig vindt ze in Jess een nieuwe vriendin. Hun vriendschap komt onder druk te staan wanneer de twee populairste meisjes van de klas contact met Lottie zoeken. Die voelt zich gevleid, ook omdat de meisjes haar eerder hebben gepest. Op Lotties aandringen sluit Jess zich bij hen aan. Voortdurend zijn er echter spanningen in het groepje. Uiteindelijk ontdekt Lottie wat echte vriendschap is en ziet ze in dat ze goed is zoals ze is. Het luchtig vertelde verhaal, voorzien van stripachtige zwartwitte tekeningetjes, biedt vooral meisjes herkenning. Ook geschikt voor minder geoefende lezers. Vanaf ca. 10 jaar. Verberg tekst

Lottie is bijna 12 en heeft naar eigen zeggen een extreem zwaar leven. Ze heeft een ranzig, irritant broertje van 7 en haar ouders begrijpen haar totaal niet. Haar beste vriendin Molly verhuisde onlangs van het stadje Brighton in Engeland naar Australië, dus dat betekent dat Lottie helemaal alleen aan de middelbare school moet beginnen. Ze vindt zichzelf verre van cool of ontwikkeld – lees: ze is nog plat van voren :) – en ze heeft saai haar. Ze begint een dagboek te schrijven zodat ze naast haar twee hamstertjes Pluizenbol en Professor van Piepenstein toch iemand extra heeft om mee te praten. We leren alles over haar leven en komen te weten wat haar plan is om cool te worden. We beginnen het verhaal midden in de zomervakantie en het oudere buurmeisje Liv komt langs om wat tips te geven over hoe je je moet gedragen op Kingswood High. Maar het mag niet baten ... Lottie maakt het allemaal van dichtbij mee: vernederingen in de klas, neppe vriendinnen ... Aan het eind komt het gelukkig toch nog goed. Want de allerbelangrijkste les van het boek is: het is oké om jezelf te zijn.  

Ik heb het boek eerst zelf gelezen en daarna doorgegeven aan mijn eigen dochter van 11 jaar. Voor mij was de humor echt geslaagd, een beetje zoals Het Dagboek van Adrian Mole dat ik vroeger met veel plezier las en herlas. Dat herlezen zou ik hier ook geen probleem vinden. Ook mijn dochter vond het een leuk boek. 

Een paar grappige voorbeelden:

Lottie's ouders vinden dat ze direct andere vriendinnen kan maken nadat Molly weg is. Hoe oud denken ze dat ik ben? Drie of zo? Het is niet zoals op de kleuterschool, waar je gewoon op iemand af huppelde en zei: 'Laten we plaatjes plakken!' en je meteen beste vriendinnen was omdat je een Pritt-stift had gedeeld. In de echte wereld zijn mensen gemeen! 

Waarom proberen ouders overal groenten in te stoppen? Als mama nog één keer zegt dat je beter kunt zien in het donker als je veel wortels eet, trek ik mijn eigen hoofd door de wc.

Na 1 dag vegetarisch te eten, kan Lottie de chicken nuggets niet weerstaan: Dus nu ben ik geen vegetariër meer. Eigenlijk is het niet mijn schuld. Ik bedoel, niemand kan van me verwachten dat ik spek én kip laat liggen op één dag. Ik ben niet van steen! Ik denk dat ik het over een paar jaar nog eens probeer als ik wat meer zelfbeheersing heb.

Als Lottie's mama haar naar buiten wil krijgen voor wat frisse lucht: Sommige ouders doen in de zomer leuke, coole dingen met hun kinderen - dan gaan ze naar een pretpark of naar een musical in London. En waar word ik op getrakteerd? Een rondje supermarkt! Ik bedoel, hoeveel frisse lucht denkt mama eigenlijk dat ik ga krijgen, daarbinnen? 

De auteur en illustrator is Katie Kirby. Zij woont zelf ook aan de kust in Engeland. Zij heeft een blog onder de naam Hurrah for gin over de moeilijkheden van het ouderschap met jonge kinderen. Veel mensen vonden haar humor flauw en onvolwassen, dus besloot ze om een kinderboek te schrijven. Het extreem gênante leven van Lottie is haar eerste boek. De illustraties die Katie Kirby maakte zijn heel eenvoudig met stokmannetjes en tekstballonnen, maar dat past in de context aangezien Lottie die zelf in haar dagboek heeft gezet om snel iets uit te leggen. Vaak zijn ze ook grappig.

Verberg tekst