Na het vorige ellendige avontuur blijven de Baudelairewezen opnieuw zonder voogd achter. Meneer Poe, belast met de zorg van de wezen na de dood van hun ouders, heeft een ver familielid opgespoord dat zich over Violet, Claus en Roosje wil bekommeren. Tante Jozefien woont alleen in een wat bouwvallig huis op een berg dat uitziet op het Melancholiameer. Haar man is ten prooi gevallen aan de kwaadaardige Melancholieke bloedzuigers, die iedere zwemmer met onverteerd voedsel in zijn maag aanvallen en verscheuren. Tante Jozefien heeft er een grote angst voor het meer aan over gehouden. Ze is trouwens bang voor zowat alles wat bestaat. Ze durft de radiator niet opendraaien omdat die wel eens zou kunnen ontploffen. Hetzelfde geldt voor de oven en het opnemen van de telefoon. Het enige waar tante Jozefien helemaal in opgaat, is grammatica. Ze kijkt er naar uit om de kinderen fatsoenlijk te leren spreken en hun kennis van de grammatica op te frissen. Alleen krijgt ze daarvoor niet echt de kans. Want al snel daagt de inslechte graaf Olaf opnieuw op, deze keer vermomd als kapitein Nep. Hij zit nog altijd achter het fortuin van de Baudelaires aan. De kinderen doorzien zijn vermomming snel. Maar zoals steeds gelooft niemand hen totdat het te laat is. Als Olaf zijn ware bedoelingen verraadt, pleegt tante Jozefien zelfmoord. De kinderen ontdekken echter dat ze haar zelfmoord geënsceneerd heeft om uit de handen van de graaf te blijven. Ze stelen een boot en gaan op zoek naar haar. Als ze haar vinden, weten ze haar met de grootste moeite te overtuigen om hen te helpen. Maar dat is buiten de Melancholieke bloedzuigers en kapitein Nep gerekend.

Boek 3 van de 'Ellendige avonturen' volgt een nagenoeg identiek stramien als boek 2. Een nieuwe voogd, een vermomde graaf Olaf die het geld van de kinderen wil, ongelovige volwassenen en de kinderen die in een race tegen de tijd alles in het werk moeten stellen en hun krachten en ideeën moeten combineren om graaf Olaf te ontmaskeren. Noch de hoofdpersonages, noch de nevenpersonages evolueren. Toch weet Lemony Snickets verhaal te boeien dankzij zijn rijke verbeeldingskracht en de absurde situaties die hij op ludieke, soms op het randje van het cynische af, wijze beschrijft.

[Koen Van Gorp] Verberg tekst

Als je geen zin hebt in een verhaal vol drama en droefenis, waarschuwt de schrijver wederom, kun je dit boek maar beter wegleggen. Ook in dit derde deel van de serie 'Lemony Snickets afschuwelijke avonturen' loopt het slecht af met de Baudelaire-wezen. Doordat ze zo intelligent zijn (14-jarige Violet, uitvindster; 12-jarige Claus, boekenverslinder; baby Roosje uit zich via onbegrijpelijke kreten) redden ze zich uit benarde posities. Geplaatst bij een niet echte tante, een grammatica-expert, overal bang voor, wacht hen nieuwe rampspoed in de vorm van een orkaan, vleesetende bloedzuigers en de schurk die het heeft gemunt op hun fortuin. In dertien hoofdstukken wordt weer een spannend verhaal verteld dat vlot wegleest door het hoge dialooggehalte. De stijl van verklaren van kreten en uitleggen van woorden en uitdrukkingen blijft; verder begrijpelijk taalgebruik. De illustraties (veel fijne potloodtekeningen) zijn volgens hetzelfde concept. In 2004 verfilmd met Jim Carrey in de hoofdrol. Voor fantasy-liefhebbers vanaf ca. 11 jaar. Verberg tekst