Het jongetje Sam is vaak alleen. Op een dag valt hij in slaap in zijn boot. Terwijl hij slaapt voert de storm hem naar zee waar hij een bijzondere walvis ontmoet. Sam en de walvis spelen, ontdekken en genieten samen. Na een tijdje gaat Sam terug naar huis en neemt hij afscheid van de walvis. Maar eenmaal thuis voelt Sam zich anders. Wat zit hem dwars? Een liefdevol verhaal over een jongetje dat ontdekt dat 'thuis' niet betekent waar je bent, maar met wie je bent. De tekst is minimaal en erg eenvoudig. Meestal is er slechts één korte regel tekst per twee pagina’s. Het verhaal is geïllustreerd met prachtige, paginavullende aquareltekeningen die je stuk voor stuk zou willen inlijsten. Doorgaans beslaan de tekeningen twee bladzijden. We zien een lief jongetje en een enorme walvis, omringd door vissen, vogels en opspattend water, maar ook verstilde beelden. De achtergronden zijn wonderschoon: we zien zeeën en luchten in allerlei kleurschakeringen. Linde Faas is vooral bekend als illustratrice; dit is het tweede prentenboek waarvoor ze ook de tekst schreef, na 'Ik neem je mee'* waarin een vergelijkbare fantasievolle reis vol kleurenpracht en dynamiek wordt verbeeld. Een met zorg vormgegeven, sprookjesachtig prentenboek. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

Honderdvijftien. Zoveel woorden maar heeft Linde Faas nodig om ons het ontroerende verhaal over de ontluikende vriendschap tussen een jongen en een walvis te vertellen. Met weinig woorden creëert ze een subtiele gevoelswereld, als een ingetogen gedicht. In haar tweede prentenboek ontpopt de illustratrice zich tot een meestervertelster.

Uitgepuurd zijn ook Faas' illustraties. Werkelijk niets in haar illustraties leidt ons af van de essentie van dit verhaal. Toch is 'De jongen en de walvis' net rijkelijk en genereus geïllustreerd, met een brede waaier van kleurtinten en -schakeringen in aquarel. Haar beeldtaal reikt verder, veel verder dan woorden. Kijk maar naar haar rake, fijngevoelige observaties van de innerlijke wereld, zoals in de uitbundige en later verweesde blik van de jongen. In elke illustratie ontvouwt zich bovendien een miniatuurwereld, een verstild tableau van de natuurpracht om ons heen. Ze neemt ons mee naar het voorbijtrekkende wolkendek, de wisselende zeegezichten, de betoverende onderwaterwereld, het vurige avondrood.

Deze poëtische ode aan de vriendschap is een ware streling voor het oog en voor het hart. Echt, bij dit boek hoort slechts één woord: subliem.

Verberg tekst

Honderdvijftien. Zoveel woorden maar heeft Linde Faas nodig om ons het ontroerende verhaal over de ontluikende vriendschap tussen een jongen en een walvis te vertellen. Met weinig woorden creëert ze een subtiele gevoelswereld, als een ingetogen gedicht. In haar tweede prentenboek ontpopt de illustratrice zich tot een meesterverteller.

Uitgepuurd zijn ook Faas' illustraties. Werkelijk niets in haar illustraties leidt ons af van de essentie van dit verhaal. Toch is 'De jongen en de walvis' net rijkelijk en genereus geïllustreerd, met een brede waaier van kleurtinten en -schakeringen in aquarel. Haar beeldtaal reikt verder, veel verder dan woorden. Kijk maar naar haar rake, fijngevoelige observaties van de innerlijke wereld, zoals in de uitbundige en later verweesde blik van de jongen. In elke illustratie ontvouwt zich bovendien een miniatuurwereld, een verstild tableau van de natuurpracht om ons heen. Ze neemt ons mee naar het voorbijtrekkende wolkendek, de wisselende zeegezichten, de betoverende onderwaterwereld, het vurige avondrood. Tegelijkertijd vormen deze natuurbeelden een weerspiegeling van de gevoelswereld van de jongen.

Deze poëtische ode aan de vriendschap is een ware streling voor het oog en voor het hart. Echt, bij dit boek hoort slechts één woord: subliem.

Verberg tekst