Los te lezen vervolg op 'De heks van Cruysem'* over het leven van Nelle in de 17e eeuw. Nelle (15, ik-figuur) heeft onderdak gevonden bij de oude Agripus en zijn kleinzoon Wiete. Ze spelen poppenkast op kermissen. Samen met Wiete gaat Nelle op zoek naar een betere toekomst in de Oriënt, dan in het Vlaanderen van die tijd mogelijk is voor poppenspelers zoals zij. Zij komen echter als slaven terecht in Barbarije. Er zijn 76 (zeer) korte hoofdstukken in vijf delen. Naast het voorwoord is er een lijst met illustratieverantwoording en een stuk over het vrijkopen van christenslaven. Het verhaal wordt van prachtig beeld voorzien met kleurenreproducties van (contemporaine) kunstwerken en documenten die een goed beeld van de 17e-eeuwse samenleving geven. Het lettertype is aan de kleine kant voor de doelgroep. Het taalgebruik vereist een zekere belezenheid, maar door de vaart van het verhaal worden ook minder goede lezers wel meegenomen. Vanaf ca. 13 jaar.

‘Nelle Blankgoud’ is de opvolger van het bekroonde boek ‘Nelle, de heks van Cruysem’. Hoewel het boek naadloos aansluit op het vorige, kan het ook afzonderlijk gelezen worden.

We ontmoeten Nelle in Vlaanderen, anno 1635. Na de terechtstelling van haar tanta Clara als heks en het platbranden van hun hut, krijgt Nelle onderdak bij haar liefje Wiete en diens grootvader Agripus. Nelle en Wiete verwachten hun eerste kindje. Ze hebben rust gevonden, houden van elkaar en het leven lacht hen weer wat toe. Samen gaan ze weer op pad, naar kermissen in de omliggende dorpen, om poppenkast te spelen. Jammer genoeg is de invloed van de pastoors, de bisschoppen en het katholicisme in het algemeen erg groot en wordt er nogal hardhandig opgetreden tegen deze ‘duivelsche kunstenmaekers’. Nelle en Wiete hebben het niet gemakkelijk.

Tijdens een van hun voorstellingen ontmoeten ze Mona en haar broer Rikkert. Zij hebben het plan opgevat om met een koopvaardijschip mee te varen naar Turkije. Niet alleen het goede weer trekt hen aan, maar ook de wetten die er minder streng zijn en vooral het feit dat poppenspelers er echt op handen worden gedragen. Ook Nelle en Wiete zijn gewonnen voor dit avontuur en wagen het erop. Voor Nelle en Mona is het even spannend omdat er geen vrouwen aan boord worden toegelaten. De vrouwen knippen hun haren kort en verkleden zich als jongens. Alles lijkt prima te gaan maar dan slaat het noodlot toe: hun schip wordt gekaapt door barbaarse piraten. Nelle had voor hun vertrek al wilde verhalen gehoord over deze ruige mannen, die veel goud verdienen met het verkopen van blanke slaven en slavinnen. Toch hadden Nelle, Wiete, Mona en Rikkert er nooit bij stilgestaan dat het ook hen kon overkomen.

Hun verdere tocht wordt moeilijk: Mona en Nelle vallen door de mand als verklede jongens en worden opgesloten bij andere mishandelde vrouwen. Het gaat er vaak hevig aan toe en ze zijn zelfs getuige van een brutale verkrachting. Eenmaal aan land valt de groep uit elkaar: Wiete en Nelle worden gescheiden. Wiete moet zware fysieke arbeid verrichten en leidt een echt zwaar leven. Nelle heeft meer geluk en wordt opgenomen in een harem. Haar nieuwe man valt gelukkig goed mee en respecteert haar, vooral ook omdat ze zwanger is. In die tijd werden er in onze contreien ophalingen gedaan in de kerk om christelijke slaven vrij te kopen, maar onze vrienden vallen jammer genoeg uit de boot. Aan het einde van het verhaal slaagt Nelle er in om zichzelf, Rikkert en Wiete vrij te kopen en terug te gaan naar Vlaanderen. Mona kiest er bewust voor om in de harem te blijven, waar ze gelukkig is en haar rust gevonden heeft.

Marc de Bel vulde het verhaal aan met illustraties, foto’s en een essay over het vrijkopen van slaven. Het werd een spannend, goed geschreven verhaal met sterk uitgewerkte personages. Het is duidelijk dat de auteur degelijk historisch onderzoek deed. Ook zijn schrijfstijl is zeer verschillend van zijn nogal eigenaardige stijl in zijn kinderboeken. Een boek dat je moeilijk kan wegleggen!

Verberg tekst