Jurre (ik-figuur) pakt zijn rugtas voor een avontuur in het oerwoud (of is het dichter bij huis?). Net als hij op pad wil gaan, komt zijn moeder zijn tandenborstel brengen. Eenmaal onderweg moet Jurre steeds lastige keuzes maken: neemt hij het pad langs de leeuw of langs de tijger? Langs de olifant of de neushoorn? De dieren zitten elke keer achter flapjes verstopt en in de tekst wordt de lezer gevraagd wat hij of zij zou doen in zo’n geval. En al die tijd heeft het jongetje het gevoel dat hij achtervolgd wordt. In de illustraties wordt dit aangegeven met behulp van een rode pijl met tekstballon en tekst in vette hoofdletters en veel uitroeptekens. De oplossingen voor de vele keuzes waarvoor Jurre gesteld wordt, zijn creatief of berusten op een gelukkig toeval. Voordat duidelijk wordt wat Jurre kiest, vraagt hij steeds de mening van de lezer. Die wordt hierdoor op een grappige manier bij het verhaal betrokken. Als Jurre uiteindelijk besluit weer naar huis te gaan, ontdekt hij wie hem al die tijd achtervolgd heeft... De kleurrijke, humoristische illustraties verhogen het griezelgehalte van dit aantrekkelijke flapjesboek, dat een grappige ontknoping heeft. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

Normaal zou ik dit flapjesboek links laten liggen: de tekeningen op de kaft zijn in mijn ogen echt niet mooi te noemen. Vooral de leeuw en de tijger kunnen mijn appreciatie niet krijgen. Eng, zoals de titel wil weergeven, komen de dieren al helemaal niet over. Toch ben ik gecharmeerd geraakt door het verhaal.

Jurre, een kleine jongen, gaat een tocht maken. Op elke pagina komt hij een dilemma tegen. Hij moet een bepaalde weg inslagen en weegt steeds twee zaken af. Welke keuze is het engst? Deze keuzes zijn verborgen onder de flapjes: een leeuw of een tijger, een vleermuis of een reuzenspin? De oplossing blijkt elke keer iets anders te zijn dan je verwacht, en dat geeft wel iets leuks aan het verhaal. Op het einde komt Jurre iets heel engs tegen en vlucht hij terug naar huis, langs alle andere enge dingen. Dat deed me direct aan het verhaal ‘Wij gaan op berenjacht’ denken. Het einde is nog verassend. Dat maakt dus veel goed, het blijft wat zonde van de tekeningen, maar smaken kunnen verschillen.

Verberg tekst