De 12-jarige Pita (ik-figuur), kind van gescheiden ouders, dankt haar naam aan een broodje. Centraal in het verhaal staan de dagelijkse belevenissen van Pita, haar broer Bento en haar buurjongen en beste vriend Svenne. Allerlei zaken die 12-jarigen kunnen bezighouden, zoals verliefdheid, zoenen, naderend klassenfeest en de gevolgen van een echtscheiding, komen aan de orde. Het taalgebruik is afgestemd op de doelgroep. De Zweedse auteur schreef al vele kinderboeken en ontving in 2010 de Astrid Lindgren Prize. In Nederland is ze bekend door de serie 'Tsatsiki', die ook is verfilmd. Het verhaal is ingedeeld in hoofdstukken, waarbij de hoofdstuktitel bestaat uit de eerste paar woorden van de beginzin die zeer groot en vet zijn gedrukt. De problemen van beginnende pubers (ongesteld worden, onzekerheden, liefdesleven van ouders) zijn herkenbaar en worden openhartig en met humor beschreven. Niet zozeer een spannend boek, maar voor de doelgroep zeker de moeite waard om kennis van te nemen. Vanaf ca. 11 jaar. Verberg tekst

Pita is twaalf jaar en begint te puberen. Haar ouders zijn nog niet zo lang gescheiden. Papa is een speciale man: hij heeft haar genoemd naar een broodje omdat hij dat lekker vindt, hij is maar 1m63 groot en heeft hele grote voeten. Haar buurjongen Svenne is haar beste vriend. Ook Svenne is niet gewoon: hij weet bijna alles, schaamt zich nergens voor en doet de gekste diingen, zoals portglaasjes met lijm op zijn ogen plakken om parallelle werelden te kunnen ontdekken. Svenne is duidelijk Pita’s ‘best friend’, maar of ze ook op hem verliefd is? Ze heeft het best wel moeilijk met deze vraag, maar naarmate het verhaal vordert, wordt het haar duidelijk dat ze verliefd is op Lino, een jongen uit haar klas. Haar klasgenoten vinden Svenne trouwens een vreselijke nerd en lachen hem vaak uit. Ook daar heeft Pita het moeilijk mee, maar wat er ook gebeurt, ze blijft Svenne steunen en verdedigen, hoe gek hij ook doet. Voor Pita is en blijft Svenne de coolste jongen op de hele wereld. Ze oefent met hem hoe je moet tongzoenen, hij kan feilloos beoordelen welk maandverband het beste is en trekt zich totaal niets aan van wat de anderen rondom hem daarover denken. Door al deze dingen gaat Pita voor hem door het vuur. Hierdoor krijg je als lezer meteen veel sympathie voor Pita en dat verdient ze ook. Samen met Svenne bewandelt Pita het pad naar de puberteit. Verschillende thema’s komen aan bod: verliefd zijn, seks, twijfels, echtscheiding, depressie, en nog veel meer. De auteur kan zich ongelooflijk goed in de leefwereld van een puber verplaatsen en voelt heel goed aan welke thema’s er sterk leven, ook al zijn die in de ogen van een volwassene niet zo belangrijk. Moni Nilsson schreef eerder de succesvolle reeks over Tsatsiki en kreeg voor haar totale oeuvre de Astrid-Lindgrenprijs. Ze schrijft met veel liefde en kan zich probleemloos verplaatsen in de wereld van kinderen. Precies daardoor zijn haar verhalen zo goed: een beetje gek, maar toch ook realistisch. In Zweden, het thuisland van de auteur, zijn er al vier delen van Pita en Svenne verschenen. Het doet je reikhalzen naar meer, want als lezer wil je, als je dit boek uithebt, meteen aan het volgende beginnen!

Verberg tekst