Een kleine wolf dringt binnen in het leven van een grote wolf. Zo voelt de grote wolf dat althans aan. De focus in het verhaal ligt bij hem, en hij getuigt van een soort kinderlijke naïviteit, waardoor zijn gevoelens en gedachten erg herkenbaar zijn voor kleuters. Het is natuurlijk een verhaal over dieren, maar het valt heel gemakkelijk te lezen als een metafoor voor de komst van een broertje of zusje. De kleine wolf verschijnt zonder een woord uitleg bij de boom waar Grote Wolf woont. Die vertrouwt het niet, maar onderneemt ook niets om de kleine weg te jagen. Hij tolereert hem en houdt hem voortdurend argwanend in de gaten. Kleine Wolf, op zijn beurt, kijkt terug, maar dan nieuwsgierig en bewonderend. Ook al heeft Grote Wolf, alleen al door zijn grootte, absoluut niets te vrezen van Kleine Wolf, toch maakt diens aanwezigheid hem buitengewoon onzeker. Na een wandeling ? Kleine Wolf had hij bij de boom achtergelaten ? blijkt Kleine Wolf weg te zijn. Dat zou een opluchting kunnen zijngeweest ? er was immers nauwelijks sprake van toenadering tussen de twee ? maar tot Grote Wolfs eigen ontzetting vervulde hem dat met verdriet. Uiteindelijk verschijnt de kleine weer en ze bekennen aan elkaar (dit is de eerste keer dat er gesproken wordt) dat ze elkaar niet meer willen missen.
Het verhaal wordt bondig, maar goed verteld. Met enkele zinnen roept Nadine Brun-Cosme een hele gevoelswereld op, met name die van Grote Wolf. Kleine Wolf leren we kennen door zijn handelingen (hij bekijkt en volgt) én door zijn blik. Olivier Tallec laat de ogen en de houding van de wolven spreken. Hij doet dat dermate goed, dat het verhaal zelfs zonder de woorden heel goed te volgen zou zijn. De illustraties beslaan steeds twee bladzijden, waarop we de wolven zien met het landschap als achtergrond. Bomen, grasland en Kleine Wolf zijn in sprekende kleuren en dikke penseelstreken geschilderd, en Grote Wolf wordt neergezet in zwarte schetsachtige potloodstrepen. Steeds hetzelfde recept, zou je kunnen zeggen, maar wat een variatie! Het landschap is nu eens lieflijk en lenteachtig, dan weer herfstachtig, en wanneer Kleine Wolf verdwenen is en Grote Wolf de wanhoop nabij is, zelfs onvervalst winters. Heeft het zo lang geduurd voor Kleine Wolf terugkwam dat het intussen winter is geworden, of evoceert het landschap hier Grote Wolfs gemoedsgesteldheid? Het is niet duidelijk en het doet er niet toe. En dat is zo knap aan alles in dit boek: zonder dat het afbreuk doet aan de samenhang van het verhaal blijft een aantal zaken onverklaard, net zoals de wereld voor onze kleine medemensen vaak onverklaarbaar is. [Hanna Hertmans] Verberg tekst

Grote Wolf woont onder zijn boom. Op een dag verschijnt Kleine Wolf, die door Grote Wolf met argusogen wordt bekeken en amper wordt gedoogd. Langzaam maar zeker echter ontdooit het ijs tussen de twee. Pas als Kleine Wolf op een dag is verdwenen, begint er iets te knagen bij Grote Wolf. Voor het eerst in zijn leven wordt hij gevoelens gewaar die hij nooit eerder had. Hij mist zijn kleine soortgenoot vreselijk. Uiteindelijk komt Kleine Wolf terug en wordt de wederzijdse genegenheid gedeeld. Pas dan delen de twee dieren woorden met elkaar, wat bijna als een stijlbreuk overkomt, gezien het lange stilzwijgen daarvoor. Het gevoelige karakter van Grote Wolf wordt mooi uitgewerkt als hij verandert van een egocentrische xenofoob tot een vaderlijke vriend. De grote en kleurrijke aquarelprenten, bewerkt met wasco en pen, onderstrepen de tekst en vergroten de in de details verscholen subtiele humor verder uit. Fraai, groot formaat prentenboek dat zeker van pas zal komen bij het aansnijden van thema’s als samen delen en omgaan met vreemden/nieuwelingen. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst