Norman Maclean (1902-1990) was docent Engelse literatuur aan de Universiteit van Chicago. Na zijn pensioen schreef hij zijn enige verhalenbundel, waarvan het titelverhaal inmiddels behoort tot de Amerikaanse literaire klassiekers (in 1992 verfilmd met Brad Pitt in de hoofdrol). Maclean schrijft over zijn jeugd in Montana, over de imposante natuur van het Amerikaanse westen en vooral over de kunst van het vliegvissen. Het titelverhaal is een ode aan zijn jongere broer Paul, die niet alleen een uitstekende vliegvisser was, maar ook een vechtersbaas, vrouwenversierder, drinker en gokker. Paul en Norman waren de zonen van een Schotse presbyteriaanse dominee, die zijn jongens zowel inwijdde in de religie als in het vliegvissen. Het verhaal heeft een spirituele dimensie, omdat de lessen over het vissen evenzeer lessen zijn hoe te leven en hoe verhalen te schrijven. De twee broers die niet in staat waren om met elkaar te communiceren en elkaar te (laten) helpen, voelden in het vissen een diepe band. In een nawoord schrijft de Italiaanse schrijver Paolo Cognetti hoe schatplichtig hij is aan dit boek. Verberg tekst