Wanneer Egel vastberaden is om een ei uit te broeden, houdt niets of niemand hem nog tegen. Zelfs zijn sceptische soortgenoten, die hem erop wijzen dat egels geen eieren uitbroeden, niet. Dat Egels ei geen conventioneel vogelei is, maar meer iets van een kastanjebolster heeft, verklapt de cover al. Egel zingt wiegeliedjes, houdt zijn ei droog en beschermt het tegen de zon. Wanneer het door een storm wegrolt en openbarst, is Egel ontroostbaar. Niet omdat zijn ei geen echt ei blijkt te zijn, maar omdat het kapot is. De tranen zijn snel vergeten als een kleine rups met stekels tevoorschijn komt. Dan is Egel de gelukkigste vader op aarde en dat deze kleine rups stiekem geen egel is, daar maakt niemand een probleem van. ‘Alles kan, als je er maar in gelooft.’ Dat is de moraal die het boek wil meegeven.
Het prentenboekendebuut van de Japanse illustratrice Nozomi Takahashi wordt vooral gedragen door de tekeningen. Wanneer een storm Egels ei wegblaast, vertelt de tekst ons enkel dat er een harde wind waait, wat nogal overbodig is. De tekening, verspreid over twee bladzijden, geeft de storm veel beter weer. De uitroepen van Egel dragen dan weer wel bij omdat ze zijn emoties verraden. De tekeningen zijn eenvoudig van compositie en zorgen ervoor dat je aandacht bij het verhaal blijft en je niet verloren loopt in overdaad aan details. De bomen, Egel, zijn paraplu, zijn nest, het ei en de blaadjes zijn het resultaat van collage en gemengde techniek. In het gras zijn duidelijk de strepen en achtergebleven haren van een platte verfborstel te zien, de bomen daarentegen lijken gestempeld te zijn. Het gebruik van natuurlijke kleuren voor zowel Egel als zijn omgeving zorgt vaak voor een mooi, organisch geheel, alleen de steriele witte achtergronden doorbreken de natuurlijke sfeer.
Het ei van Egel is een boek dat op sommige vlakken onafgewerkt lijkt; de achtergronden lijken meer een luiheid dan een artistieke keuze en de tekst is niet overal even sterk en relevant, hoewel dat natuurlijk ook met de verschillende vertalingen (Siska Goeminne vertaalde het boek uit het Frans) te maken kan hebben. Takahashi bewijst met haar debuut dat ze illustratief potentieel heeft.
[Emilie Poelmans] Verberg tekst

Op een morgen ziet Egel Eend op een ei zitten, binnenkort krijgt Eend kuikens. Ik wil ook een ei, denkt Egel. En zomaar bij de boom vindt Egel zijn eigen ei: het is groen, rond en heeft stekels. Dat is het ei voor Egel. Hij zit erop en zorgt ervoor. Egels vriendjes moeten lachen en zeggen dat het geen ei is en dat er nooit iets uit zal komen. Tijdens een storm waait Egels ei weg en gaat het stuk. Toch komt er een kleintje uit te voorschijn. 'Minder is meer' is het devies dat op gaat voor dit prentenboek. Het korte heldere verhaal, dat ruimte laat voor de verbeelding, wordt bijgestaan door prettige eenvoudige, collages van de Japanse illustrator in gemengde techniek (collage, papier, verf). Een koddige, nieuwsgierige Egel leeft in een kleine wereld vol groen- en bruintinten. De eenvoudige tekst, in groot lettertype zonder schreef, staat in de prenten. Ingetogen maar krachtig prentenboek voor kinderen vanaf ca. 4 jaar.

Wanneer Egel Eend haar eieren ziet uitbroeden, besluit Egel dat hij ook een ei wil. Onderaan een boom vindt Egel zijn ei. Het is rond en heeft veel stekels. Precies als hij. Egel koestert het als geen ander. Wanneer zijn vrienden langs komen, wijzen ze Egel er op dat zijn inspanningen voor niets zullen zijn. Dat is helemaal geen ei! ‘Wel waar’ roept Egel!
En dan komt er een hevige wind die het ei van Egel weg blaast. Egel rent het achterna. Wanneer hij zijn ei, helemaal gebroken, terugvindt, barst hij in tranen uit. Hebben zijn vrienden dan toch gelijk?
Een eeuwenoude wijsheid ‘Alles kan, als je er maar in gelooft’, wordt hier door de auteur Nozomi Takahashi, in een nieuw jasje gestoken. Vele emoties keren terug in dit eenvoudige verhaal: verwondering, ontroering, verdriet, boosheid ... Met enkele knip-, plak- en tamponeerkunsten weet de auteur-illustrator ze in de illustraties tot leven te brengen. Het lettertype is, net zoals de figuren uit het boek, rond en eenvoudig. Slechts enkele eenvoudige zinnetjes vertellen heel het verhaal.
Grappig is dat Egel een kastanjebolster vindt en door de stekels zijn gelijke hierin ontdekt. Een zomerse kastanje is dan misschien wel heel speciaal, maar hé, dit boekje ook. Hoeveel tijd moet er wel niet ingekropen zijn om egels stekels uit te knippen!
Ik ben geen fan van de kleuren die de auteur gebruikt. Maar dat is persoonlijke smaak. Vooral de vacht van de egels, de combinatie van zwart met kleur, spreekt mij helemaal niet aan. Maar door het contrast van de witte achtergrond met kleurrijke collagefiguurtjes denk ik toch dat het boek mijn aandacht zou trekken in de bibliotheek of in de winkel.
Verberg tekst