Dit boekje is geschikt voor beginnende lezers op AVI niveau 3. Viktor is een eekhoorn die hoog in een boom woont en de hele wereld als vriend heeft. Tijdens een uitstap naar de stad ontdekt hij wat een brievenbus is. Hij vindt de gedachte aan post zo leuk dat hij zelf een brievenbus knutselt, die hij op vijftig sprongen van zijn huisje plaatst. Elke dag verheugt hij zich op zijn post. Als de brief hem die dag niet past, legt hij hem gewoon weer terug. Op een dag komt Ella de egel in de buurt van zijn brievenbus wonen, en de brievenbus wordt algauw van hen allebei. Tussen de twee dieren ontstaat een boeiende briefwisseling en een mooi contact.
Viktor is een dwangmatige eekhoorn: hij leeft met een strakke planning en voelt zich daar goed bij. Zo verloopt bv. het dagelijkse ophalen van zijn post volgens een vaste, veilige structuur. Ella is heel wat impulsiever, en haar komst is in het begin dan ook moeilijk voor Viktor. Hij vindt het lastig om af te moeten wijken van zijn gewoonten, maar gaandeweg ontstaat er tussen de twee een interessante dynamiek die algauw uitmondt in iets moois. Viktor en Ella leren ons dat verschillen verrijkend kunnen zijn zolang er een veilige basis behouden blijft.
Reina Ollivier schreef dit boekje in een erg mooie en zelfbewuste taal. Haar korte, strakke zinnen bevatten weinig details of beeldende woorden, maar Ollivier speelt wel met figuurlijk en letterlijk taalgebruik. Ze gebruikt herhalingen, klanknabootsingen en personificaties. Nu eens afwisselend, dan weer in elkaar vervlochten als in een refrein. Met het oog op de doelgroep verwerkt de auteur op een originele manier rekencontexten in haar verhaal. Zo wordt er gesproken over honderd, de helft van honderd, vier keer honderd... Een mooi voorbeeld: Viktor leest zijn brief twee keer en wordt daar dubbel blij van. Viktors brieven en zijn gedachtespinsels zijn wel vaker poëtisch. Op het einde van het boek vertelt Viktor bv. aan Ella dat hij een gedicht voor haar heeft, en het is verrassend om te lezen wat hij zelf onder poëzie verstaat.
De illustraties van Frow Steeman zijn strak maar ook rijk en karaktervol. Figuren en voorwerpen zijn eenvoudig gevormd, zwart omlijnd en fel ingekleurd met krijt. Op een achtergrond van gerecycleerd papier zien ze er warm uit. De boom waarin Viktor woont ? een dikke, zwarte stam met enkele takken die eindigen in een punt ? zien we terug op heel wat illustraties. Rond de boom dwarrelen nu eens kleine, schetsachtige blaadjes, en dan weer grotere afdrukken van sierblaadjes. De brieven van Viktor speelt op elk vlak inhoudelijk en vormelijk in tekst en illustratie met die dubbelheid tussen statisch en dynamisch, strak en beweeglijk. Een boekje in een eenvoudig technisch leesniveau en een subtiele, poëtische lading. [Patricia Jeunen] Verberg tekst

Viktor de eekhoorn woont alleen in een hoge boom. Hij is erg gehecht aan zijn dagelijkse routine. Op een dag maakt hij een brievenbus en vol verlangen schrijft hij brieven die hij aan zichzelf bezorgt. De egel Ella komt in de buurt van Viktor wonen. Wanneer ze zijn mooie brievenbus ziet, schrijft ze hem een brief. Maar Viktor is helemaal niet blij met Ella’s brief. Ondanks zijn boosheid vindt Ella dat Viktor er best aardig uit ziet. Stapje voor stapje wint Ella de stugge eekhoorn voor zich, tot ze onafscheidelijke vrienden worden. De klemtoon van dit verhaal ligt op de leesbaarheid. De eerste lezers kunnen meeleven met de zich langzaam ontwikkelende relatie tussen een saaie eekhoorn en een enthousiaste egel. Ondanks de goede bedoelingen is eenvoud hier geen synoniem van diepte. De korte zinnen die vaak een treffend beeld van de omgeving weten te schetsen, missen aansluiting met een groter ritme. Een vlot tekstritme zeg maar. Daardoor leest het hier en daar wat stroef en gaat ook de poëzie van sommige zinnen verloren. De kleurrijke tekeningen zijn braaf en beelden de te verwachten scènes uit. Het stoort niet, maar het is ook geen surplus. Ondanks de mooie fragmenten laat het geheel een wat haperende indruk na.

Verberg tekst