De 12-jarige, Belgische Emma mag een maand als jonge wetenschapper naar de (echt bestaande) Prinses Elisabethbasis op Antarctica. Ze gaat er het smelten van het ijs onderzoeken. Het gaat haar prima af en ze brengt goed nieuws de wereld in met haar metingen dat het ijs weer aangroeit. Maar zijn die metingen wel betrouwbaar? Er gebeuren in ieder geval vreemde dingen op de basis. In het team van de vier jonge wetenschappers leidt dat tot veel verdenking en geheimen. Maar Emma zou geen wetenschapper zijn als ze niet het naadje van de kous wilde weten. In dit ik-verhaal, geschreven onder toeziend oog van de bekende Vlaamse Poolreiziger Dixie Dansercoer, winnen de feitjes het van de fictie. Elke gebeurtenis wordt aangegrepen voor een – op zich interessant, maar het verhaal onderbrekend – klein college, inclusief tips om thuis aan de stop van de klimaatopwarming mee te werken. Nadat het verhaal steeds meer detectivetrekken heeft gekregen, volgt een veel te snelle ontknoping. Eerste deel van een serie over de poolgebieden, waarin Emma de hoofdrol blijft spelen. Inclusief Layar-app waarmee je de afbeeldingen met je mobiel kunt scannen, waarna je een bijbehorend filmpje te zien krijgt. Vanaf ca. 10 jaar. Verberg tekst

In 'Verraad op de basis' ontmoeten we Emma, het meisje naar wie de nieuwe serie van Clavis genoemd werd. Emma is een leerling uit de basisschool met een passie voor wetenschappen. Ze wordt dan ook uitgekozen om op Antarctica stage te gaan lopen, samen met de Zweedse Svea, de Russische Igor en de Italiaanse Antonio.

Los van het feit dat dit overduidelijk een betoog is voor (meer meisjes in) de wetenschappen, was het best een ontspannend boek. Emma heeft de tijd van haar leven op de Prinses Elisabethbasis. Jammer genoeg wordt elk aangehaald feit aangegrepen om de lezers iets bij te leren over het smelten van het poolijs of andere weetjes. Dit zorgt telkens voor een onderbroken verhaallijn, in plaats van een aanvulling die versmolten is met het eigenlijke verhaal. Zo voel je ook echt dat er twee schrijvers aan gewerkt hebben. Het boek is het eerste in een serie, dus hopelijk kunnen ze in deze samenwerking nog groeien. Het boek bevat ook een echt verhaal waarin de spanning naar het einde toe zeker toeneemt, maar de gebeurtenissen volgen elkaar dan zo snel op dat ook hier houvast ontbreekt. Af en toe verschijnen er aan het einde van een hoofdstuk ook korte stukjes die vanuit het perspectief van de 'slechterik' geschreven zijn. Het is niet duidelijk wat hier de meerwaarde van is, tenzij een krampachtige poging om de spanning te doen toenemen. Aangezien de overgang echter telkens zo bruusk is, komt dit niet helemaal over zoals het bedoeld is. Een pluspunt is de augmented reality. Je kan een app downloaden waarmee je foto's kan scannen in het boek, waardoor het verhaal tot leven zou komen. De aanvullende waarde hiervan is wel duidelijk, zeker vergeleken met de andere intermezzo's die er losjes aan toegevoegd lijken. Wordt allicht vervolgd.

Verberg tekst