Op 6 augustus 1975 verscheen een in memoriam inThe New York Times dat zo begon: 'Hercule Poirot, een Belgische detective die een internationale beroemdheid werd, is in Engeland overleden. Zijn leeftijd was onbekend.' 39 jaar later blijkt hij echter weer springlevend te zijn en worden zijn beroemde grijze hersencellen opnieuw aan het werk gezet in een complexe moordzaak:De monogram moorden van Sophie Hannah.

Hercule Poirot is een fictief personage dat wereldberoemd werd dankzij de inventieve boeken van Agatha Christie (1890-1976). In juli 1974 verscheenCurtain. Poirot's last case ( Het doek valt), een boek dat Christie al tijdens de Tweede Wereldoorlog had geschreven maar dat ze al die tijd in een kluis had bewaard. Daarin laat ze Poirot sterven. Hastings, de trouwe luitenant van de detective, ontvangt enkele maanden later een brief waarin Poirot vertelt hoe de laatste zaak waaraan hij werkte, echt in elkaar zat en waarom hij zelf een man moest vermoorden.

Toch bleef Poirot voortleven, vooral dankzij de talrijke succesvolle verfilmingen en tv-series. Peter Ustinov en David Suchet zetten memorabele Poirots neer. Maar nieuwe boeken zouden er niet meer komen. Tot de Engelse misdaadauteur Sophie Hannah de toelating kreeg van de erven Christie om een nieuwe Hercule Poirot te schrijven. Zij is niet de eerste die afgeschreven helden opnieuw tot leven mag wekken. Sebastian Faulks en William Boyd schreven al nieuwe verhalen rond superspion James Bond. Binnenkort verschijntMoriarty, een misdaadverhaal van Anthony Horowitz waarin hij Sherlock Holmes en zijn eeuwige rivaal weer opvoert.

Klassiek

Dat Sophie Hannah (43), een succesvolle Engelse misdaadauteur van psychologische thrillers, werd uitgekozen om een nieuwe Poirot te schrijven, wekte aanvankelijk enige verbazing. Ze broedde al lang op de plot van een Christie-achtig boek en nadat ze haar uitgever en Mathew Pritchard, de kleinzoon van Agatha Christie die waakt over haar erfenis, met een samenvatting van ruim honderd bladzijden had overtuigd, mocht ze verder schrijven. Het uiteindelijke resultaat heetDe monogram moorden, een sprekende titel voor een klassieke Poirot.

Hannah situeert haar verhaal in 1929 in Londen wanneer Poirot wordt geconfronteerd met een drievoudige moord in een hotel. De slachtoffers, twee vrouwen en een man, hebben in hun mond een ring zitten waarop een monogram is aangebracht: PIJ. Een jonge vrouw, die Poirot net voordien heeft ontmoet en die totaal ontredderd leek, blijkt ook met de geheimzinnige moorden te maken. De detective snuffelt rond, onderzoekt, denkt na en concludeert. Het boek eindigt met de klassieke lange monoloog van Poirot voor alle betrokkenen en verdachten.

Gif

Hannah heeft de ingrediënten van het moordmysterie zoals Christie het zo graag componeerde zoveel mogelijk in de behoorlijk ingewikkelde plot gestoken, tot en met regels uit een sonnet van William Shakespeare, spiritisme en een bijkomend misdaadverhaal rond een dominee en zijn vrouw in een typisch Engels dorpje waarin nooit iets gebeurt. En natuurlijk wordt er gemoord met gif.

Jammer is dat de verteller van het verhaal niet de trouwe Hastings is maar Edward Catchpool, Poirots nogal kleurloze politievriend van Scotland Yard die als sparringpartner te licht weegt waardoor de dialogen zelden sprankelen. Hannah maakt nog enkele andere spijtige keuzes. Ze stuurt Catchpool alleen naar het Engelse platteland terwijl het zoveel leuker zou zijn geweest als Poirot mee was gegaan. Ook mist het verhaal de subtiele humor die Poirot vaak hanteert. Alleen zijn voorliefde voor koffie als running gag, iets wat de Engelse theedrinkers tegen de borst stuit, is leuk gevonden. Het boek is soms te traag verteld omdat Hannah Poirot net iets te veel voor de hand liggende vragen laat stellen. Maar wat het boek vooral mist is de ingenieuze wending die het handelsmerk van Christie was. De uiteindelijke ontrafeling van het mysterie is lang en ingewikkeld maar eigenlijk niet spannend.

De monogram moorden toont vooral dat Christie in haar beste Poirotboeken een uniek talent voor intrige had, iets wat Hannah niet evenaart.

SOPHIE HANNAH

De monogram moorden.

Vertaald door Anna Livestro, The House of Books, 320 blz., 19,95 ? (e-boek 4,99 ?). Oorspronkelijke titel: 'The monogram murders'.

Boekenbeurs: 1 november, 15.30 u

Thrillerauteur Victoria Farkas interviewt Sophie Hannah over haar boek en de kleinzoon van Agatha Christie, Matthew Pritchard, vertelt hoe het was om op te groeien met Christie als grootmoeder.

De auteur: Britse die psychologische thrillers schrijft en toestemming kreeg om een nieuw Poirotverhaal te schrijven.

Het boek: in een hotel worden drie lijken ontdekt met elk een ring in hun mond. Poirot kickt op de vele mysteries die de moorden omringen.

ONS OORDEEL: de sfeer zit juist, maar de subtiele humor en de geniale plotwendingen van Christie zitten niet in dit boek.

¨¨èèè

John Vervoort ■

Verberg tekst

In het luxe Londense Bloxham hotel worden in drie kamers drie lijken gevonden, terwijl Hercule Poirot in een koffiehuis bij het eten gestoord wordt door een hysterische vrouw in doodsangst. De twee zaken blijken met elkaar te maken te hebben en inspecteur Catchpool voelt zich tijdens het onderzoek naast Poirot als een kleine jongen. Er wordt een link gevonden met een klein dorp, waar roddel en achterklap de dood van een dominee en zijn vrouw veroorzaakt hebben. Uiteraard weet Poirot het wie, hoe en waarom te achterhalen, wat hij uit de doeken doet in een grootse finale. Maar dan wordt er nog een moord gepleegd. Het is een boeiend verhaal maar de vraag of het wel een echte Agatha Christie is doet hier afbreuk aan. Poirot is een irritante, betweterige maar ongelooflijk scherpe gepensioneerde politieman, terwijl de verteller, inspecteur Catchpool daarbij wel erg sullig afsteekt. Maar het verhaal met veel Agatha Christie-elementen is een interessante, ingewikkelde puzzel die helaas lijdt aan enige overdadige lengte. Het zal desondanks door een grote groep met plezier gelezen worden. Vrij kleine druk. Verberg tekst