De dystopische jongerenroman Inwijding, het debuut van de 23-jarige Veronica Roth, speelt zich af in Chicago, ergens in de toekomst. De maatschappij waarin Beatrice opgroeit, is verdeeld in vijf ‘facties’, zuilen die staan voor een bepaalde morele waarde: oprechtheid, eruditie, onbaatzuchtigheid, onverschrokkenheid en vriendschap. Iedereen leeft in een factie en dient zijn hele leven en gedrag te oriënteren rond de centrale waarde van de groep waartoe hij behoort.
De zestienjarige Beatrice beslist op de keuzeceremonie om ondanks haar schuldgevoel ten opzichte van haar opvoeding en factie de radicaalst mogelijke sprong te maken: in plaats van bij haar Onbaatzuchtige familie te blijven, kiest ze ervoor om lid te worden van de Onverschrokkenen. Tijdens de brutale ontgroening moet Beatrice, die zich intussen ‘Tris’ laat noemen, vechten voor haar positie in de nieuwe groep. Intussen vertoont het schijnbaar perfecte factie-model barsten; de relatie tussen de deelgroepen zijn verzuurd en de spanningen worden steeds zichtbaarder. Tris ontdekt dat de sluimerend vijandige houding van de Erudieten ten opzichte van de Onbaatzuchtigen de voorbode is van een staatsgreep waarbij de Erudieten de Onverschrokkenen als wapens zullen inschakelen om de groep waar haar familie toe behoort uit te schakelen.
Het heeft er alle schijn van dat met 'De hongerspelen' een nieuw dominant topos haar weg heeft gevonden naar de jeugdliteratuur. Het zal wel niet toevallig zijn dat na de fantasyrage, de 'Harry Potter'-sage en de vampierreeksen, de jeugdliteratuur in deze tijd van vertwijfeling steeds vaker draait rond jongeren die gevangen zitten in een pervers maatschappelijk systeem dat hen dwingt op brutale wijze met elkaar in competitie te gaan. Op basis van de eerste vrij beschrijvend-reflectieve hoofdstukken van Inwijding lijkt dit een ingetogen boek te zullen worden waarin het boeiende uitgangspunt van een hypergespecialiseerde maatschappij onderzocht wordt. Maar al snel ontpopt de roman zich tot een actieverhaal waarin de gedetailleerde beschrijvingen van allerhande gevechten de overhand krijgen. Het maakt een echte pageturner van dit boek, maar wel een waarbij de spanning ten koste gaat van de karaktertekeningen, die steeds minder geloofwaardig worden. Met name de laatste hoofdstukken, waarin Tris’ relatie met Tobias vorm krijgt en het grote conflict plaatsvindt, doen wel erg snel-snel geschreven aan. Je kunt je niet van de indruk ontdoen dat dit boek vooral gemaakt lijkt om probleemloos verfilmd te kunnen worden — wat overigens te gebeuren staat: de rechten op de roman en de twee aangekondigde vervolgdelen zijn al verkocht. Een heel genietbaar boek, maar net iets te veel een op snelle populariteit gericht, dun doorslagje van Suzanne Collins’ succestrilogie om na het omslaan van de laatste pagina echt bij te blijven. [Lisbeth Vandoorne] Verberg tekst

De wereld waarin Beatrice (16) leeft, is opgedeeld in vijf facties. De facties vertegenwoordigen de eigenschappen oprechtheid, onverschrokkenheid, eruditie, vriendschap en zelfverloochening. Doel van de facties is dat ieder mens leeft in de groep die het goede in hen naar boven haalt. Op zestienjarige leeftijd doen kinderen een test en kiezen zij in welke factie ze voortaan willen leven. De testuitslag van Beatrice is verbazend en zij kiest voor de onverschrokkenen. Wat volgt is een keiharde inwijding voor Tris, zoals ze dan heet. Ze wil bewijzen dat zij in deze factie hoort en vecht voor haar positie. Ze wordt gepest en bedreigd met haar leven. De sfeer is beklemmend door de starre wijze waarop facties werken en door de snoeiharde inwijding. Dit spannende boek is het debuut van de 23-jarige auteur uit Chicago. Deze stad vormt ook het decor van het verhaal. Twee vervolgdelen staan op stapel en de filmrechten zijn verkocht. Tris vertelt in ik-perspectief en raakt de lezer, die aan het denken wordt gezet over de samenleving waarin zij/hij leeft. Tevens in het Engels aangeboden'*. Vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst

De wereld in de toekomst is opgedeeld in vijf facties of leefgemeenschappen die elk hun eigen woongebied hebben en een menselijke waarde hoog in hun vaandel voeren: Oprechtheid, Onverschrokkenheid, Eruditie, Vriendschap en Zelfverloochening. Beatrice groeit op in Zelfverloochening, maar moet als elke zestienjarige kiezen bij welke cel ze de rest van haar leven wil doorbrengen. Kiest ze voor haar familie of voor wat haar het meeste aantrekt, Onverschrokkenheid? Testen die haar moeten voorbereiden op haar keuze, resulteren in Afwijkend. Dat is een geheim dat maar beter verborgen blijft als ze in deze harde wereld wil overleven, want als ‘factieloze’ wil je niet eindigen. Ze sluit zich aan bij Onverschrokkenheid. Tijdens de keiharde inwijding moet Beatrice bewijzen dat ze onverschrokken is, dat ze kan vechten en bijna geen angst kent. Ze wordt met zichzelf geconfronteerd, met haar aangeleerde onderdanige hulpvaardigheid enerzijds en haar avontuurlijke nieuwsgierigheid die daar lijnrecht tegenover staat. Al snel leert ze wie haar vrienden en vijanden zijn, maar ook dat ze vooral op zichzelf moet rekenen om te overleven. En dan ontdekt ze dat er in het geheim een oorlog tussen de cellen wordt voorbereid. In de ogenschijnlijk perfect georganiseerde maatschappij groeien de extreme tegenstellingen uit tot een steeds groter conflict waarbij meer dan één dode valt. Tris ontdekt het een en ander over haar eigen familie, maar ook over die van haar mentor en vriend Four.
Tijd noch plaats zijn gespecifieerd, maar de futuristische ruimte waarin het verhaal zich afspeelt, is vrij beperkt. Met een trein kan je op korte tijd gemakkelijk van het ene naar het andere gebied reizen en de het geheel is gemakkelijk te overzien. Wat daarbuiten ligt, is niet duidelijk. De samenleving die gecreëerd wordt, komt geloofwaardig over ondanks de extremen die gehanteerd worden. Een goed opgebouwd verhaal verteld vanuit het ik-persoon van Tris vol spanning en emoties met hier en daar een vleugje liefde.
Ik kijk alvast uit naar het volgende deel van deze trilogie.
Verberg tekst